නිල් වන ලන්දේ මල් මකරන්දේ...

නිල් වන ලන්දේ මල් මකරන්දේ
අසිරි හිමව් පෙත හොබවමිනා
කිඳුරු සමින්දේ මෙසඳ නිබන්දේ
නුරා මුකුලු ලොබ උපදවනා

කින්නර ලන්දූ දැක හද බැන්දූ
ආලමතින් මන්තොස වඩනා

ගිරිකුළු උරමඩලින්ද
තෙදබල නෙතු කැල්මෙන්ද
නුඹ හිමි කිඳුරු සමින්ද - මට ඔබිනා

දේදුනු බැම සඟලින්ද

රෑන වලා මුහුලින්ද

දියපිට පියුමක් මෙන්ද - නුඹ දිලෙනා

මේ වන පුෂ්ප සුගන්දේ
නේක තැවුල් හද සින්දේ
පෙම්බර කිඳුරු රජින්දේ - මගෙ සරණා

රාග හැඟුම් කළඹාලා
පියොයුරු වටකුරු ලීලා
සැනහෙමු පෙම් සිතුලෝලා
වන අරණේ...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

අජන්තා රණසිංහ / සරත් දසනායක / වික්ටර් - නන්දා මාලිනී / 'මුවන් පැලැස්ස 2'

Read More!

My Dreams are Roses for My Love...

හද ගී පොත බ්ලොග් අඩවිය පටන්ගත්තේ මා කුඩා කාලයේදී නිතැතින් ඇසුණු, දැන් ඇසෙන්නේම නැති බොහෝ සිංහල ගී අනෙක් අයත් සමග බෙදා හදාගැනීමේ අරමුණෙනි. ඒ ඇසූ ගීත, පොතක් ලෙස එක්තැන් කරගැනීමේ ආසාව ඇතිවූයේ ඊටත් බොහෝ කලකට පෙරය. එකල අප්පච්චී ලංගම වේරහැර වැඩපොලෙහි වැඩ කරන කාලයේ ඉඳහිට මා එහි කැඳවාගෙන යයි. මා යතුරු ලියනයක් අතපතගෑවේ මට අවුරුදු හයක් පමණ වූ ඒ කාලයේදීය. මේ 70 දශකයේ මැද භාගයයි. සිංහල ගීත, නාටක, චිත්‍රපටි ඒවායේ කාලාත්මක භාවයන්ගේ උපරිමය ප්‍රදර්ශනය කල කාලය ඒ ලෙස මා සලකමි. මාධ්‍යයන් සාමාන්‍ය ජනයා විසින්ද, මාධ්‍ය විසින් සාමාන්‍ය ජනයාද එකිනෙකා පෝෂණය කල ලංකාවේ අවසාන යුගය එය විය. සාමාන්‍ය ජන රුචිය මේයැයිද, විදග්ධ රුචිය මේයැයිද වෙන්කල නොහැකි වූ මෙකල, රාජ්‍ය ආයතන බොහොමයක් රසාලිප්ත සාහිත බීජ නැවත නැවතත් වැපිරවූ සරු කෙත්බිම් විය. අප්පච්චීගේ මිතුරන් සමග ගිය බොහෝ විනෝද චාරිකා වලදී අපට අසන්නට ලැබුනේද එබඳුම රසවෑහෙන ගීතම පමණි.

"සැමන් පින්ක්" යනුවෙන් හඳුන්වන රෝස - තැඹිලි ලිපිගොනු කවර වගයක් එකල ලංගමයෙහි භාවිතා වුණි. එබඳු පරණ ෆයිල් කොලයක් කවරයට යොදා, කොලපැහැ ටැග් ලේස් එකකින් ඇමිණූ, සිංහලෙන් යතුරු ලියනය කල "කාන්ති වක්වැල්ල" ගේ ගීත පොත මා අතට පත්වූයේ වේරහැර වැඩපොලට ගිය එබඳු ගමනකදීය. ගීත පොත් පිලිබඳ කළලයක් මගේ සිතේ පිලිසිඳ ගත්තේ එලෙසදෝහෝයි දැන් සිතේ. ඒ ගීත පොත මෑතක් වන තුරුම අප නිවසේ තිබුණි. දැන් ලොව කොයිදෙස ගියත් අතුරුදැලක් ලඟ ඇත්නම් මම කැමතිම ගීත ගොන්න මගේ පිටුව හරහා රසවිඳීමට මට බාධාවක් නැත. ඒ වෙනුවෙන් අප රටත්, සමාජයත් කර ඇති කැපකිරීම කථාකිරිම පසෙක තියෙම්වා. මේ ගීයද මගේ කණට ඇසී ඇත්තේ ඒ කුඩා අවදියේමය. එහෙත් අවුරුදු විස්සකින් පමණ මෑතකදී මෙය නැවතත් අසන්නට ලැබුණි.

සිංහල ගීයක් නොවන ගීයක් හද ගී පොතෙහි සටහන් කරන්නේ මේ දෙවැනි වරටය. සුනිල් ශාන්තයන් විසින් මුලින්ද පසුව අයිවෝ ඩෙනිස් ශූරීන් විසින්ද ගායනා කල මේ ගීයෙහි පද අඳුනා ගැනීම මට බෙහෙවින්ම අපහසු විය. අප්පච්චීට දුරකථන ඇමතුමක් ගතිමි...

"ආ ඕක අර ජී ඩී එල් පෙරේරා ගේ දහසක් සිතුවිලි ෆිල්ම් එකේනේ... අර නිලන්ති විජේසිංහයි ජෝ අබේවික්‍රමයි නේ ඕකේ රඟපෑවේ..."

අම්මා ලියාදෙන බඩු ලැයිස්තුවෙනුත් දෙතුන්කට්ටුවක් අමතක වන ඔහුගේ සිත දශක කිහිපයක් එපිටට නිවැරදිව ඉගිල යන සැටි පුදුම සහගතය. වැඩේ හරිය, දැන් ඉතින් මගේ කාරිය ඔහුට කීමි. පසුදා ඔහු මාව දැනුවත් කලේ මෙලෙසිනි..

"පුතේ මං සරසවියට කථා කරලා අයිවෝ ඩෙනිස් මහත්තයාගේ නොම්මරේ සොයන් ගෙදෙට්ට කථා කලා... ඒ මහත්තයා හිටියේ නෑ.. පුතා හිටියේ... හැන්දෑවේ කථා කරන්න කිව්වා.. සොයාගන්න පිළිවන් වේවි.."

මගේ සිත මහත්ම සොම්නසට පත්වූයේ අප්පච්චී ඒ ගැන ගන්නා උනන්දුව නිසාමය. අතුරුදැල පරිහරණය උගත්තේ නම් ඔහු මට වඩා හොඳට මේ කාරිය කරණු නිසැකය. මුද්දරයක් ගැසූ ලියුම් කවරයක් එවන්න යැයි කියූ අයිවෝ ඩෙනිස් මහතා ගීයෙහි පදවැල් නොපමාව අප්පච්චීට එවා තිබිණි. ඉනික්බිති මගේ ගෙදර ඇත්තන් විසින් පිටපත් කර ඊ තැපෑලෙන් මා වෙතට එවන ලදී.

සිංහල අතුරුදැලෙහි දක්ෂ කවිකිවිඳියන් බොහෝය. සොඳුරු සිත, මන්දාකිණිය ලියනා නිමන්ති, උල්පත ලියනා නෙතු, හදපතුල ලියන චතුර ඒ අතුරින් මම බොහෝ සෙයින් කැමති කවි ලියන්නන්ය. කවි ලිවීම ප්‍රතිභාවක් ඇත්තවුනට පමණක් හිමි කාරියකැයි මට හිතෙන්නේ මම ඒ කෙරෙහි දක්වන අසමත් කම දුටුවිටදීය. එහෙත් ගරු මර්සලීණු ජයකොඩියන් පියතුමන් විසින් විරචිත මේ රස වෑහෙන පදවැල් දුටුවිට මට තතන තතනා හෝ මා සතු අල්ප ඉංග්‍රීසි සාහිත දැනුමත්, නොදියුණු කවීත්වයත් යොදාගෙන එහි පරිවර්තනයක් කිරීමට සිත්විය. ඉංග්‍රීසි පදවැල් කියවා, ගීය රසවිඳ, අවදානමක් ගෙන මගේ පරිවර්තනය කියවන්න. රසභාව බිඳුනහොත් වගකියනු නොලැබේ! සංගීත භාණ්ඩ දෙකකින් පමණක් සංගීතය යෙදූ මේ ගීයේ සුමධුර තණුව ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්නයන්ගේය. දහසක් සිතුවිලි චිත්‍රපටය තිරගත වී ඇත්තේ 1968 දී පමණය.

My Dreams are Roses for my love
I drop them down for her feet
walk on them softly my love
your feet will make them more sweet

Love is love only
When love is in love with love
I am so lonely
Come my love and love my love

Don't wake them don't break them my love
Walk on them softly and come
They are my dreams of your love
I am lonesome come my lovesome

Love is love only
When love is in love with love
I am so lonely
Come my love and love my love

My Dreams are Roses for my love
I drop them down for her feet
walk on them softly my love
your feet will make them more sweet

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

"සෙව්වන්දි සේ පිපේ මා සිහින ඔබ කෙරෙහි
පුදන්නෙමි ඒ ඔබේ දෙපා මුල සෙනෙහසිනි
එනු මැනව සිහින මල් මතින් මුදු පා හොවා
වේවි විකසිත කුසුම් පහස ලැබ ඔබ දෙපා

'ආදරය' වදනරුත් පලදරන්නේ සොඳුර
'ආදරය - ආදරය' හා පෙමින් බැ‍ඳෙන සඳ
නසා මා හද ගැඹර කාන්සිය, එනු මැනව
‍රැගෙන ඔබ ආදරය, වෙතට මා ආදරය

සිනිඳු මුදු පෙති තැලෙයි, මුකුලිතව මියෑදෙයි
දෙපා තුඩු මතින් විත්, හීන්සීරුවෙ එන්න
මගේ ඒ සිහින මල්, ඔබ නිසා විකසිතවු
පාලුවේ බලා උන්,වඩිනතුරු ආදරිය..."

Read More!

සඳ.....

පෝය පහකින් ආයේ එන්නම් කියා පිටත් වූවද එලැඹෙන පොහොයක් ගානේ "අනේ මව් රටේ උන්නානම් පන්සලකට ගොහිං මලක් පහනක් පූජා කරනවා නේදැයි" සිතේ. මිනිස් සිත පාපයට ඇදෙන්නේ කාන්දමක් මෙනි. කරණවැමියාට මඛාදේව රජු standing instruction එකක් දී තිබුණේ නර කෙසක් දු‍ටු විගසම red alert එකක් දෙන පරිද්දෙනි. අනතුරු හැඟවීම ලැබුණු සැනින් රජකම දූපුතුන්ට පවරා වනවැද උට්ඨාන වීර්‍යයෙන් භාවනා කොට බඹළොවත් ඉපදිණි. අප්පා කලදේ පුතා නොකලොත් ඌ නොට්ටිගේ පුතා වේයැයි කිව්වහේ red alert ආ කල පුතුන් දෙන්නත් ඒ මගම ගියා. පස්සෙන් පහු පොඩි රිවීව් එකක් දා බලනකොට බඹලෝකේ හිටි මඛාදේව රජ්ජුරුවන්ට පෙණුනා මේ වැඩේ දිගටම කරගෙන යන්න කෙනෙක් නැතිවෙන තත්වයක් මනුලෝකේ - ඕං ආයෙම නිමි කුමාරයා වෙලා මේ ලෝකෙට ආවා චාරිත්තරේ නොකඩවා අරන් යනු පිණිසම.

ඔහොම නිමි කුමාරයා වෙලා බොහෝ පින් දහම් කරන් ඉන්නකොට කාටත් වාගේ කුමාරයාටත් සැකයක් ආවා "මේ කරන එව්වායින් පලක් වෙදැයි" කියලා. කළින් නිමි කුමාරයාගේ ලොක්කා වෙච්චි සක්‍රයාට මේක දැනුනාම අනෙක් වැඩ පස්සට දාලා "මුන්නැහේට පෙන්නන්නම් පවේ පිනේ විපාක" කියලා, හිතුවා නිමි කුමාරයාව පොඩි චාරිකාවක් එක්ක යන්න. සඳුදා උදේ මීටිමේදී බොසා "OK guys we have a good news and a bad news" කියලා, බෑඩ් නිවුස් දෙකක්ම දෙන්නැහේ නිමි කුමාරයාව චාරිකාව එක්ක යන්ට යවාපු රථාචාරී මාතලී ඇහුවා "ඉස්සෙල්ලා අපායටද දෙව්ලොවටද යන්ට ඕනෑ" කියලා නිමි කුමාරයාගෙන්. අපිත් සඳුදාට Bad news first කියන්නැහේ මුන්නැහෙත් කියාපි "අපායම මුලින් බලමු"යි කියා.

ඕං ඉතින් නිරයන් බලාන ගිහිං ගිහිං, දිග, පළල හා ගැඹුර සැට යොදුන බැගින් වූ ඉඹුල් වනවලින් පිරී ඇති, "ඉඹුල්වන" නිරයට ආපි. මේකේ ඉඹුල් ගස්වල එක් පැත්තක ගිනිගෙන දැවෙන උඩට හැරවූ උල් කටුත් අනෙක් පැත්තේ එවැනිම වූ පහතට හැර වූ කටුත් තියේ. අකුසල් කළ ගැහැණියකට හිස සිට පය දක්වා ගිනියම් වූ ආභරණ පළන්ඳන යමපල්ලෝ ඔවුන් අත ඇති යගදාවෙන් පහර පන්සීයක් ගසා ඉඹුල් ගසට නංවති. එහි කටු ඇනී ලෙයින් තෙත්ව හඬ හඬා බසින අතරේ ඇයට පෙම්බැඳි පුරුෂයාටද එසේම කරති. දෙදෙනාම ගව්වක් උස් වූ ඉඹුල් ගසේ නගිමින් බසිමින් මියයමින් උපදිමින් විපාක විඳිති. එහෙව් වදයක් දැක තැතිගත් කුමාරයා දැකලා මේං මෙහෙම විස්තරයක් මාතලීත් කියාපි "මහරජ… මොවුන් මිනිසුන්ව සිටි කළ තම තමන්ගේ බිරින්දන් හා ස්වාමිපුරුෂයින් රවටමින් පර අඹු හා පරපුරුෂ සේවනයෙහි යෙදුනවුන්" යැයි පහදා දුනි. එතනිං ගියහම "මොවුන් මෙසේ විපාක විඳ නරකයෙන් ගොඩ වුවද පන්සියයක් ජාති නපුංසකව උපදින බව" ත් කීවා.

චාරිකාව නිමකර හො‍ඳෙයි නරකෙයි ප්‍රථිඵල දෙකම දැකගත්තු නිමි කුමාරයා, සැකක් නැතිව, විචිකිච්චා මගෑරලා පින් දහම් වල යෙදිලා ආයෙමත් red alert ආවහම චාරිත්තරේ ඉස්සරහටම අරන් ගියා.

උතුරු සළු හැඳ... උතුරු සළු හැඳ පොරවලා උතුරු දම් හද තවරලා පතුරණා මුදිතා සිනා මිතුරියේ ඔබ දු‍ටුවෙමී සරණ සිල් ගෙන අරණ තුල උන් උවැසියන් මැද්දේ ගුවන තරුපිරි වැරුණ සඳ සේ සිටි පබාවතියේ... සඳසේ සිටි පබාවතියේ වීතරාගී හදවතකි ඇස නැත සරාගී රස විඳින්නේ දෑත සංවරලෙස තබන් මා වෙත සෙමින් පියවර නගන්නේ නුමුමුණන්ණෙමි වදනකුදු මම ඔබට ඇති අපමණ දයාවෙන් ඉවත් වන්නෙමි වෙහෙර බිම ඇති නොකිලිටි සුදු වැළි තලාවෙන් ගුණසේන කඩිගමුව / සිසිර සේනාරත්න

පියවර තබනා හඬින්... පියවර තබනා හඬින් පවා මට ඔබා හඳුනා ගත හැකි නම් මා වෙත හෙලනා නෙතින් නුරා මට ඔබ හැඳිනිය නොම හැකිදෝ එනමුදු හිතවත මුනිවත රකිමි සමාවෙන්න මා අන්සතු ලඳකි උදේ දිවාරෑ රසබස් මුමුණා සුවයහනක සතපන හැටි දනිමි නිබඳව ඔබේ හද සනහස ගෙනෙනා රස සිලිලාරය මම බව දනිමි එනමුදු හිතවත මුනිවත රකිමි මින්දද හීයේ පස්මල් සුවඳයි නුරාව වැහෙන ඔබෙ නෙතු කැල්මයි නිහඬව ගෙන එන ඔබේ ඇරයුමයි මගෙ සිත දනිතත් මුනිවත රකිමි සමාවෙන්න මා අන්සතු ලඳකි ත්‍යාගා එන් එඩ්වඩ්/චන්ද්‍රසේන රංගේ/ස්ටැන්ලි එම් ප්‍රනාන්දු

Read More!

මිහිරෙන් මා දිනු බාල ලඳුන්...

මට එකල වයස කීයදැයි හරියට නිනව්වක් නැත. අලුත් සිත්තරපටියක් සිනමා හලට ආවිට අප සියල්ල එකතු කරගෙන එය බලන්ට යාම අප්පච්චිගේ සිරිතය. සිත්තරය කුමක්දැයිද මතක නැත. රබර් වත්තක් මැදින් බයිසිකලයක් පදිමින් නලුවෙකු එයි. පසුබිමින් ගීයක් වාදනය වේ. ඒ ගීතයේ මුල් පද කිහිපය මෙලෙස හදේ කිඳාබැස්සේ කුමන හේතුවක් නිසාදැයි අදවත් මට නොතේරේ.
----------------------------------------------------------------------------------
පැරණි විශ්ව විද්‍යාල මිතුරන් සමග මෙලෙස එකට සතු‍ටු සාමීචියේ යෙදෙන්නට මට අවස්ථාවක් ලැබුණේ බොහෝ කලකට පසුය. එකල මෙන් නොව අද මධුවිත හිස්වන්නේ කථා බහේ උණුසුම අනුවය. අප බොහෝ දෑ කථා කලෙමු. අවසානයේ මගේ බ්ලොග් සටහන් වෙතටද කථා බහ සම්ප්‍රාප්තවිය.

අනූ ගනන් වල මුල්ම හරියේ විශ්ව විද්‍යාලයට ගිය අප, එහි ගියේ භයානක භීම සමයක් එයින් පිටත ගෙවාලමිනි. පළමු ශිෂ්‍ය නියෝජිතයන් තේරීමේදීම නඩය දෙකට බෙදෙන ලදී... එහෙත් එදා පටන්ම එක දිගට අවුරුදු හතරක්, අඛන්ඩව අධ්‍යයන කටයුතු කළහැකි ආකාරයට අනේක ගැ‍ටුම් මධ්‍යයේ වුවද, බැ‍රැරුම් භූමිකාවක් කල, මා බෙහෙවින් ගරු කරන අපේ සගයෙක්ද සුහද හමුවට එදා පැමිණ තිබිණ. ආනන්දයෙන් සිප් සතර හැදැරූ ඔහු අද ලංකාවේ පරිගණක ක්ෂේත්‍රයේ ඉහලම තණතුරක් දැරුවද තවමත් ඔහු එදා ඒ මා දු‍ටු සරල සොඳුරු මිනිසාමය. ඔහු අප මෙන් දොඩමළු වන්නේ නොවේ. වචන මුවින් පිටකරන්නේ වචන වලට ලෝබ වෙමිනි. ඒ නිසා ඒවා අහක දැමීමට කිසිසේත්ම නුලුළුවන. අපි ඔහුට "සමන්" කියමු.
---------------------------------------------------------------------------------
"ඔය බ්ලොග් ලියන කොට උඹට අමතර වාසිත් ලැබෙනවා ඇති නේද....?" ඇසක් ඉඟි මැරූ සමන් කීය. උපහාසය වටහා ගත් මම පැලය පීදෙන්නට පෙර ඉක්මණින්ම එය එසේ නොවන බව සරලව කීවෙමි. "අනේ පලයං බං යන්න... ඔය කොයි එකත් අන්තිමට හුච්චක්කුවක් වෙන එක වලක්වන්න බෑ..." සමන්ගේ හඬ දැඩිය. "උඹ ඉතින් මගේ සටහන් කියවනවානම් මම ඒ ගැන හිතන හැටි උඹට තේරෙයි..." අනපේක්ෂිත ප්‍රහාරයෙන් අන්ද මන්ද වුනු මා කීවෙමි...  "උඹ ඔය ලියන එව්වා ඇත්තද බොරුද කියන එක පැත්තකින් තියමු, ඒත් ඒවා ඇත්තනම්, ඒක ඒ උඹ අවුරුද්දෙන් භාගයක් ගෙදරින් පිට ඉඳලා එන නිසා හිතේ ඇතිවෙන හැඟීමක් විතරයි, උඹත් දිගටම ගෙදර හිටියනම් ඔය හැඟීම් වල කිසි හරයක් නෑ, උඹටත් බෙන්ස් එකක් පදින්න හිතේවි....." සමන් යලිඳු දෙනෙත් අයාලේ යන්නට හැර අවකාශයට වචන කිහිපයක් මුදා හලේය. විදුලි බල මණ්ඩලයේ ලාභ හා පාඩු වෙත කථාව හැරිණි...
---------------------------------------------------------------------------------
රාත්‍රී දොලහෙන් පසු සුක්කානම මත දෙඅත් තබා අසීරුවක් නැතිව මාර්ගයේ එක එල්ලේ වාහනය එලවිය හැක. ගත් සුලු මධුවිතෙන් අවුල් නොවූ සිත සමන් ගේ කථාවට නැවතත් මාව අදියි.
"ඌ කියාපු දේ එහෙම්මමද..??" මගේ හිත මගෙන්ම අසයි...

"මිහිරෙන් මා දිනු බාල ලඳුන්... කෝමල ඔබ මා නෙතට අඳුන්...
අමල් බිසෝ මගේ අමල් බිසෝ.... ඔබගෙන් මා හදවත උණුසුම්..."

මධුවිතෙන් බලපෑමක් නැත්තේම නැත... ඒ හිතේ පතුල අතගායි..... ජනේල වීදුරුව ඇරගත් මම ඒ පදවැල මහහඬින් ගායනා කරන්නට පටන් ගතිමි... දෙපස මාර්ගයේ ඇති වීථි ලාම්පු පි‍ටුපසට යන වේගය ඉක්මන් කල යුතුයැයි මට සිතිණ....
---------------------------------------------------------------------------------
"අද පොඩියක් රෑ වෙයි... කැම්පස් එකේ කට්ටිය මට සෙට් වෙන්නේ ගොඩක් කාළෙකින්... ඔයා කෑම කාල දොරයතුරු දාලා නිදාගන්න.... මම අනෙක් යතුර අරන් යන්නම්..."
"ඇයි මොකද, දොර නාරින් අමල් බිසෝද....?" ඈ සිනාසෙයි...

ගෙදර උදවියට නෑසෙන අයුරින් සීරුවෙන් ගෙට්‍ටුව අසල වහනය නැවත්වූ මා ගේට්‍ටුවේ කොක්ක පැන්නූ සැණින් ගෙදර ඉදිරිපස විදුලි බුබුල දැල්විණි....
"හ්ම්ම්ම්...ඉතින් කිව්වට අහන එකක්යෑ...." මගේ හිත මටම කියාගනී...

වාහනය ගරාජයට දැමූ මම අවදිව සිටින්නේ ඇයිදැයි ඈගෙන් ඇසීමි.... ඒත් ඒවාට උත්තර හැටියට හැමදාම ලැබෙන්නේ "කොහොමද අදවත් කෑම අල්ලලා ගියාද...?" වැනි ප්‍රස්නය...

"යමු යමු හොඳටෝම රෑවෙලා..." ජනේලය ලඟ මුහුණට මුහුණලා තැබූ පු‍ටු දෙක නැවත සකස් කරමින් ඒ මත තිබූ කොට්ටයත් පෙරවන රෙද්දත් එක් අතකින් ගත් ඈ අනෙක් අතින් මගේ සුරත අල්ලා ගත්තාය....

මිහිරෙන් මා දිනු බාල ලඳුන්...
කෝමල ඔබ මා නෙතට අඳුන්....
අමල් බිසෝ මගේ අමල් බිසෝ...
අමල් බිසෝ මගේ අමල් බිසෝ....

ඔබගෙන් මා හදවත උණුසුම්....

පැතුමන් පිරුණැයි දෙපය බිම හෙලා ඉන්න හැකී...
ආදරයෙන් අනාගතේ සරසන්න හැකී....
බුහුමන් ලැබුණැයි රජ වාසල වෙත යන්න හැකී....
උදම් හිතින් මතුදා හි‍රු දැක ගන්න හැකී....

හැඟුමන් ඔකඳයි රන් අසිපත ලෙළවන්න හැකී...
අවබෝදෙන් එහි මුවහත ජයගන්න හැකී....
පියුමන් පිපුණැයි මල් මාලා අමුණන්න හැකී...
නවෝදෙකින් ආයෙම මෙහි පැමිණෙන්න හැකී....

මිහිරෙන් මා දිනු බාල ලඳුන්...
කෝමල ඔබ මා නෙතට අඳුන්....
අමල් බිසෝ මගේ අමල් බිසෝ...
අමල් බිසෝ මගේ අමල් බිසෝ....
ඔබගෙන් මා හදවත උණුසුම්....

අමල් බිසෝ..... මගේ.... අමල් බිසෝ.....

ගීතය අහන්න... ඕනනම් බාගන්න...

පසු ලිපි: ගීයේ පබැඳුම ඔගස්ටස් විනයාගරත්නම් සූරීන්ගෙනි. කතන්දර සූරීන් කීවාක්මෙන්ම ඔහුගේ පබැඳුම් ඉතා අරුමය. මේ ගීයට පෙම් බැඳි මුත් මට මේ ගීය අසන්නට ලැබුණේ ඉතාමත්ම කලාතුරකිනි. ලුහුබැඳීම ඇරඹිණි. වික්ටර් රත්නායකයන් පැරණි නාවින්නේ ගෘහයේ දැන් වාසය නොකරයි. ඔත්තුවක් හරහා ඔහුගේ පුත් ජයන්ත රත්නායකයන්ට කථා කලෙමි. ඉතා කාර්‍ය බහුලව සිටියද මට ඉතාමත්ම හොඳින් කථාකල ඔහු ඔහුගේ නැගණියන්ට කථාකොට ඒ බව දන්වන මෙන් ඉල්ලා සිටියේය. මා ඇයට කථාකරන විට ඇ සිටියේ දරුවාට බෙහෙත් ගන්නට ගොසින්ය. දෙතුන් වතාවක් කථාකොට ඈ නිදහස් වෙලාවක සම්බන්ධ කරගත් පසු ඈ මට ඇවැසි සින්දු කිහිපය කොළයක ලියාගත්තාය. හදිසියේ ලංකාවට යන්ට සිදුවූ පසුගිය දිනක නැවතත් ඇ සම්බන්ධකරගත්පසු මට පහසු ආකරයකට මේ ගීය ලබාදීමට ඈ කටයුතු කලාය. චාන්දනී ගුණසේකර මැතිණියනි ඔබට බොහෝ පින්.

Read More!

මිදි උයනේ ඉමු චුට්ටක් වේලා... හැඟීමකට පොඩ්ඩක් ඉඩ දීලා...

කලා මාධ්‍යයනට, විශේෂයෙන් සිංහල ගීත සාහිත්‍යයට යහපත් විචාර කලාවක ඇති වටිනාකම ගැන යම් අදහස් හුවමාරුවක් පසුගිය ගීයත් සමග සිදුවුණි. සිංහල කණ්ඩායම් සංගීතයද ගුවන් විදුලි සංස්ථාවේ අනුග්‍රහයක් නැතිවම ආරම්භ වුණද, පසුව එයින් ලද යම් අනුග්‍රහයක් නිසා උපරිමයකට නතුවී "සඳක් නැගී සඳක් ගිලෙයි සාගරේ" මෙන් දැන් නැත්තටම නැතිවී ඇත්තාසේය. හුදෙක් පුද්ගලයන් සමූහයක් එක්ව කරන ගායනයක්, වාදනයක් කණ්ඩායම් සංගීතයක් ලෙස ගැනිය නොහැක්කේය. කණ්ඩායම, පුද්ගලයන් ඉස්මතු නොවී, කණ්ඩායම ලෙස ඉස්මතුවී පෙනෙනා නිර්මාණ තුලින් බිහි කරන සංගීතයෙන්ම එහි අනන්‍යතාව රඳවාගනී. සංගීත කණ්ඩායම් බිඳී යන්නට මූලික හේතුවක් ලෙස, පුද්ගලයින් කණ්ඩායමෙන් ඉස්මතුව ගොඩනගා ගන්නා ප්‍රතිරූපය ගැන කරගන්නා අධි තක්සේරුවකුත් හේතු වේයැයි මට සිතේ. සංගීත කණ්ඩායමක් ගොඩ නගා ගැනීම, පවත්වා ගෙනයාම, දිගින් දිගටම නිර්මාණකරණයේ යෙදීම අධික පිරිවැයක් සහිත කාරියකි.

සිංහල කණ්ඩායම් සංගීතය, ලොස් කැබෙලෙරොස්ලා ගෙන් පටන්ගෙන, ලා සිලොනියන්ස්, ධර්මරත්න බ්‍රදර්ස්, වින්ස්ලෝ සික්ස්, සමනළයෝ, මූන්ස්ටෝන්ස්, ත්‍රී සිස්ටර්ස්, ගෝල්ඩන් චයිම්ස් හරහා පසුව ජිප්සීස්, ශක්ති, සිහ ශක්ති හරහා මේරියන්ස් ලාගෙන් ඉවර වුණි යැයි සිතිය හැක.

සන්ෆලවර්, ෆෝචූන්ස්, ෆ්ලැෂ්බැක්, අපසරාස්, මාරිම්බා, [ගෙම්බා කියා එකකුත් ඇතිද?] "සංගීත කණ්ඩායම්" මිසක "සිංහල කණ්ඩායම් සංගීතයේ" කොටස් කරුවන් නොවන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ

සිංහල කණ්ඩායම් සංගීතයේ අවගමනයට බලැපෑ, ආර්ථික කරුණු, ප්‍රාසාංගික කලාවන් ඇහිරීම, "සාහිත්‍යය කන්ඩද?" වැනි සංකල්ප, පසෙක තියෙද්දී අප නැවතත් ලංකාවේ සංගීත වියතුන් "සිංහල කණ්ඩායම් සංගීතය" ගැන තුබූ දැක්ම හා ඒ පිලිබඳ ඔවුනගේ විචාරාක්ෂිය, අතීතයේ යොමු වූ ආකාරය සොයා බැලීම අද දවසේ අංකුර සංගීත නිර්මාපකයින් හඳුනා ගැනීම, ඔවුනට අතදීම, අගය කිරීම, සම්බන්ධයෙන් කෙතරම් වටීදැයි සොයා බැලීමට අවස්ථාවක් වන්නේය.

පහත උධෘතයන් මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්නයන් ගේ "ශ්‍රී ලංකාවේ කණ්ඩායම් සංගීතය" පොතිනි

[පි‍ටුව 114] "ගුවන් විදුලි සංගීතය උසස් තලයකට නැංවීමට ප්‍රමිති ගත කිරීමට අනූපමය මෙහෙයක් කළ එහි සංගීත පාලක පී ඩන්ස්ටන් ද සිල්වා කණ්ඩායම් සංගීතය පි‍ටු දු‍ටු ප්‍රධාන උද්ඝෝෂකයෙක් විය. සිංහල සංගීතයට බටහිර සංගීතය මුසු වීම නො සිදුවිය යුත්තකැයි ඔහු විශ්වාස කළේය. ඩන්ස්ටන් ද සිල්වා, ජෙරාල්ඩ් වික්‍රමසූරියට [සූරිය ලේබල් තැටි නිශ්පාදක] කියා සිටියේ ඔහුගේ ලේබලයෙන් එන කන්ඩායම් සංගීතය විෂ බවත් ඒවා කසල ගොඩට විසිකල යුතු බවත්ය. [පි‍ටුව 115 ] ඩන්ස්ටන් ද සිල්වා අතුලු සම්භාව්‍ය සංගීත කරුවන් කණ්ඩායම් සංගීතය හැඳින්වූයේ "තුප්පහි සංගීතය" යන නමිනි."

[පි‍ටුව 115] "බටහිර සංගීතය ප්‍රියකලද කණ්ඩායම් සංගීතය ප්‍රිය නොකල කේමදාස 'සරසවිය' පත්‍රයට ලිපියක් ලියමින් මෙසේ කියා සිටියේය. 'මාගේ ලොකුම විරුද්දත්වය මේ වාගේ විකාර දේවල් කණ්ඩායම් සංගීතය ලෙස හැඳින්වීම ගැනයි. මේවාට සංගීතය කියන වචනය යෙදීමත් නින්දාවක් මොවුන්ගේ ගීත වල සාහිත්‍යයක්වත් සංගීතයක්වත් නැහැ. ඇත්තේ එකම හඬක් ඔස්සේ කරන ඝෝෂාවක් පම්ණයි. .... මේ නවීන විකාර දේවල් බටහිර සංගීතය ලෙස හැඳින්වීම බී‍තෝවන්, ශූබ'ට් වැනි බටහිර සංගීතඥයණයනට කරන නින්දාවක්"

[පි‍ටුව 115] "ප්‍රවීණ සංගීතඥයකු වන සෝමදාස ඇල්විටිගල 'සරසවිය' පුවත් පතට - අලුත් සංගීත කණ්ඩායම් නිසා සිංහල සංගීතයට වෙලා තියෙන්නේ විශාල හානියක්. මෙය අපේ දේශයේ සංගීතය ට බෝවුණු වසංගතයක් වාගේ... මේ සංගීත කල්ලි වල සමහර ගීත අහගෙන ඉන්න බැරි තරම් කංකරච්චලයක්. හැම තිස්සේම වාදනය කරන්නේ කිසිම විවිධත්වයක් නැති එකම රිද්මයක්."

[පි‍ටුව 116] "...අමරදේවයෝ මෙසේ කීහ - නා නා විද මිනිස් කොටස් වලින් සැදුම් ලත් අපේ සමාජයේ කණ්ඩායම් සංගීතය වැනි දෙයක් බිහි වූයේ ඊට ප්‍රිය කරන එක්තරා කොටසක් සිටි නිසයි. ඔවුනටත් සංගීතයක් තිබිය යුතුයි. හැමදෙනාගේම රස වින්දනය එක මට්ටමක නැහැ. අපේ සංගීතයේ භාහිර ලක්ෂණ ඒ ඒ කාලයට අනුව වෙනස් වේවි. එහි මූලික හරය හැමදාම නොනැසී පවතීවී..."

[පි‍ටුව 116] "ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්න - සංගීත කණ්ඩායම් නිසා අපේ දේශීය සංගීතයට හානියක් වන්නේ නැහැ. සමාජයට අවශ්‍ය දෙයක් තියනවා නම් එය සමාජයේ ජීවත් වෙනවා. සමාජයට අනවශ්‍ය නම් නිරායාසයෙන්ම නැතිවෙලා යනවා. සමාජ විපර්‍යාස සීදුවන මෙවනි කාලයක මේ අලුත් සංගීත කල්ලි ජනප්‍රිය වෙන්න හේතුව එවැනි සංගීතයක් සමාජයට අවශ්‍ය නිසයි. ඒවායේ වචන වලට වඩා බලපාන්නේ රිද්මය. මිනිසුන්ට ඒකාකාරී බවෙන් මිදෙන්ට අවශ්‍යයි. එක් එක් අවස්ථාත් සඳහාත් එක් එක් විදිහේ සංගීත ශෛලීන් අවශ්‍යයි. එකම දේකින් සියල්ල පිරිමහා ගන්න බැහැ. මේ බටහිර ශෛලියේ ගීත අපේ රටේ ජනප්‍රිය වීමට එක් හේතුවක් මේ මිශ්‍ර ජාති රිද්මයයි... මේ අලුත් සංගීත ක්‍රමය නරකයි කියල බැහැර කළයුතුයි මට හිතෙන්නේ නෑ. මන්ද ඒ ගීතවල එක්තරා ක්‍රමවත් රටාවක් ශාස්ත්‍රීමය හරයක් තිබෙන නිසා.."

 [උධෘතයන් නිමයි]

ඊලඟට මේ පොතේ ඇත්තේ තිස්ස අබේසේකරයන් ඉන්දියානු සංගීතය ඔසවා තබාගෙන බටහිර සංගීතය යොදා කරන නැවුම් නිර්මාණ [වන දෙව්ලිය තුරුලේ, දිල්හානී දුවනී] හෙලා දකීමට තැත් කරනා සංගීතඥයනට බලවත් අතුල් පහරක් තම විචාරයන් මගින් එල්ල කල හැටි.

ඒ ඒ විචාර පිලිබඳ සෙවිල්ල නවකයිනට අතදීම සම්බන්ධයෙන් කෙසේ වුවද, සම්භාවිතාව නැමැති ගණිතමය සංකල්පය හරියන්නේ සමාන අවස්ථාවල පමණක්ම සේම, බලහත් කාරයෙන් සංස්කෘතිකාංග ඔබ්බවීමට තැත්කරනා පරිසරයක මේ විචාර විවේචන වලංගු වේද යන්නත් බුද්ධිමත්ව සිතා බැලිය යුතු කාරණවකි. ඒ මන්ද යත් "ජෝන් ඩොයිලීලා" අප අතරින්ම පැටව් ගසනා යුගයකුත් අද එලිපත්තටම පැමිණ ඇති බැවිනි.

ලස්සන ලෝකෙට පා ඔසවාලා..

හණමිටි හැරමිටි පැත්තක දාලා...

මිදි උයනේ ඉමු චුට්ටක් වේලා...

හැඟීමකට පොඩ්ඩක් ඉඩ දීලා...

බොලඳ සිතුම් ඉවතට යයි...

වෙළඳ පැතුම් අහකට වෙයි...

හදවතේ පහන් සිලුවේ...

ඔබ නැලවෙයි ඔබ නැලවෙයි සදාංගනී...

හදවතේ පහන් සිලුවේ...

ඔබ නැලවෙයි ඔබ නැලවෙයි සදාංගනී ...

සිලිටි දෙතොල් හිතට නැගේ...

දිගටි දෙනෙත් පියාසලයි..

හදවතේ යහන් මලුවේ..

ඔබ නැලවෙයි ඔබ සැතපෙයි සදාංගනී...

හදවතේ යහන් මලුවේ...

ඔබ නැලවෙයි ඔබ සැතපෙයි සදාංගනී...

ලස්සන ලෝකෙට පා ඔසවාලා..

හණ මිටි හැරමිටි පැත්තක දාලා...

මිදි උයනේ ඉමු චුට්ටක් වේලා...

හැඟීමකට පොඩ්ඩක් ඉඩ දීලා...

සිංදුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

1967 තිරගත වූ අර්වින් ජයමාන්න අධ්‍යක්ෂණය කල "රහස් දූපත" චිත්‍රපටියේ එන මේ ගීයේ තනු හා සංගීතය නෙවිල් ප්‍රනාන්දු ප්‍රමුඛ "ලොස් කැබෙලෙරොස්" කණ්ඩායමයි. ගී රචනාව ඔගස්ටස් විනයාගරත්නම් ගෙනි.

Read More!

සැලෙන ලෙලෙන උකුලු තලේ..

රසායන විද්‍යා මහැදුරු ජේ කේ පී ආරියරත්න මහත්තයා අනූවේ අගභාගයේ පමණ සේවාස්ථානයට පැමිණියේ දේශනාවක් සඳහාය. ආරාධනය ආයතන බෞද්ධ සංගමයෙනි. ඔහුගේ මාතෘකාව ධම්මචක්කප්පවත්වන සූත්‍ර දේශනාව හා නූතන විද්‍යාත්මක ක්‍රමය අතර ඇති "සමානාත්මතාවන්" ය.  දේශනාව අතරතුර විශ්වීය සත්‍යයක් පිලිබඳ සඳහන් කල ඔහු ප්‍රස්න අසීමේ අවස්ථාවේදී විශ්වීය සත්‍යය යනු කුමක්දැයි ඇසූකල එක එල්ලේ උත්තරයක් නොදුනි. ඉන්පසු තවෙකෙකු "උපතින්ම සංවේදන ඉන්ද්‍රියයන් පහම අකර්මණ්‍ය කෙනෙකු අතින් සංස්කාර බිහිවේද..?"යි ඇසූ කල වටේ රවුම් ගසන්නට පටන් ගති.

අපට යමක් හරියට තේරුම් ගියාදයැයි යන්න විසඳාගත හැකි එක් මගක් නම් එය තමන්ගේ මිත්තනියට අවබෝධ කරදෙන්නට උත්සාහ කිරීම යැයි කව්දෝ විද්වතෙකු කියා තිබිණ.

බොහෝ කලා මාධ්‍යයන්ගේ උන්නතිය සඳහා යහපත් විචාර කලාවක් අත්‍යාවශ්‍යම වන්නේ එබැවිණි. යම් යම් මතිමතාන්තර, සංකල්ප, පංචේන්ද්‍රියන් හරහා ඔප්පුකරලීමට තැත්කිරීම හා ඒවාට අභියෝග කිරීම, ".... සාක්ෂාත් වෙත්වා.." යැයි නිතර අසනා, අප ඉන්නා වටපිටාවෙහි, නොසැලකිලිමත් මනසකට හෝ අවියත් මනසකට හැර අනෙකෙකුට නොකල හැක්කකයි සිතේ. ආදරය යනු රසායනික ක්‍රියාවලියක ප්‍රථිඵලයක් නම් එහි ප්‍රභේද ඇත්තේ කෙසේද යන්න කදිම පැණයකි.  "වදාරන්න පෙර හදාරන්න ඕනේ" යැයි වික්ටර් රත්නායක මහතා වරෙක කියා තිබිණ. ඩෝල්ටන් අල්විස් මහතා විසින් රචිත මේ ගීය "නුපුබුදු තැඹිලි මල් ඇගෙ දඟ යුගට මනකල් " කව පන්නයේ ගීයකි. සඟවා කියනා සෘංගාරය බෝහෝ කල් රසවිඳිය හැකි යැයි මට සිතේ. ඝණකාභයක් අතපත් කුඩා දරුවෙකු එය හරව හරවා විවිධ මානයන් දක්නා සේ ඒ රස විඳිය හැක.. කිසියම්ම රසයකින් තොරව එයින් බල්ලකුට දමා ගසන්නට සැරසෙන කල බාලාංස ගුරුවරිය හේ ලඟට ගෙන එයින් කල හැකි, ඒ දැකිය හැකි අපූරු මානයන් කියාදෙන්නාසේ යහපත් විචාරයෙන් ඔප්ණැංවෙන රසවින්දනය නැවුම් රසවත් නිර්මාණයටම මග පාදයි. ඒ වගත් මෙසේම....

සැලෙන ලෙලෙන උකුලු තලේ..
ලිඳට යනෙන වතුරු කළේ...
කල මහ පින පෙනෙන වෙලේ...

ඇහැල ගහෙන් පායන හඳ
ලඳුනි මටයි විහිලු කලේ....
ලඳුනි මටයි විහිලු කලේ....නාඹර මැණිකේ....
නාඹර මැණිකේ මැණිකේ නාමල් මැණිකේ...

උකුලේ නැඟැ නැලැවි නැලැවි
ලිඳට යනෙන වතුරු කළේ...
හොවා ‍රැගෙන මම එන්නම්....නොයන්න මැණිකේ...
නාදළු මැණිකේ නාමල් මැණිකේ...

ගීතය අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...


ඔව්වා ඔක්කොම කලාට පසු මෙතෙන්ට ගිහිල්ලා මේ සින්දුවත් අහන්න...
එතැනට පාර පෙන්නුවේ මේවා ගැන විමසුමෙන් ඉන්නා වැම්පයර්...
ඒ සින්දුව කියන්නේ මේ දරුවෝ දෙන්නා...
අපි වෘතයක යනවද, නැත්නම් වෘතයක යනවා කියලා හිතාන සර්පිලාකාරව පහලට යනවාද කියා ඔබම තීරණය කරන්න...

Read More!

දහඩිය මුතුලැල් උර පලඳින්නයි...!

වෛද්‍යවරුන්හට තමන් අතින් සිදුවන වෘත්තීමය අතපසුවීම් නිසා ලබන දඬුවම් වලින් මූල්‍යමය ‍රැකවරණයක් ලැබීමට රක්ෂණ ක්‍රමයක් ඇත්තේය. ලංකාවේ මෙය ප්‍රචලිත හෝ ආරම්භ හෝ වූයේ මහාචාර්‍ය ප්‍රියානි සොයිසා මහත්මියට එරෙහිව රියන්සි අර්සකුලරත්න මහතා (පසුව නියෝජ්‍ය සොලිසිටර් ජෙනරල්වර) විසින් ගොණුකරන ලද නඩුවෙන් මහාචාර්‍ය ප්‍රියානි සොයිසා මහත්මියට රුපියල් මිලියන පහක පමණ දඩ මුදලක් ගෙවීමට පසුව යැයි මගේ කල්පනාවය. නගාරන්තර දුම්රියේ නැරඹුම් මැදිරිය කෙසෙල් ගෙඩියක් ලෙලි ගසන්නාක් මෙන් පසා කරගෙන අනෙක් දුම්රියේ රියැදුරු සියදිවි හානි කරගත් පසු දුම්රිය වෘත්තීය සමිතීන් නැවතත් වැඩට බැස ඇත. නැනෝ කැබ් රථ කොලඹ නගරයට හඳුන්වාදීමෙන් පසු ත්‍රි රෝද රථ රියැදු‍රැන් විසින් මහත්ම උද්ඝෝෂණයක් නගනා ලදී. රජයේ රෝහල් වල ඇටෙන්ඩන්ට් වරියන් විසින් දැන් අඳිනු ලබන්නේ හෙදියන් අඳින නිල ඇඳුමට සමාන එහෙත් පාටින් ලා කහ ඇඳුමකි. මෙය ඔවුන් දිනාගත්තේ බලවත් වූ වෘත්තීය ක්‍රියාමාර්ගයක් හරහාය.

තම දහදියෙන් උපයන ශ්‍රමය සැබැවින්ම අභිමානයට කාරණයකි. එහෙත් එය කේවල් කලයුත්තේ ශ්‍රමාභිමානය ඔපනංවනා අයුරෙන් මිස තමන් අයිති වන අනෙකුත් කුලකයන් පීඩාවට පත්වන අයුරින් නොවේමය. අදටත් ප්‍රබල සක්‍රීය වෘත්තීය සංගමයකට පිටිබලය වන දේශපාලන පක්ෂයක් වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ අසූව දශකය අගභාගයේ වරද්දාගත් කාරණයනම් මෙයමය. පසුව යම් රූපාන්තරණයක් පෙන්වූ ඒ වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාකාරිත්වය ටී බී ඉලංගරත්නයන්ගෙන් පසු ලංකාවේ ඛණිජ තෙල් ව්‍යාපාරයේ උන්නතිය වෙනුවෙන්නම් තම දායකත්වය අනෙක් සියලු දේශපාලන පක්ෂ ඒ සම්බන්ධයෙන් පසුගාමීව සිටි වකවාණුවේ උපරිමව දක්වන ලදී. මෑත කාලයේ සිදුවූ හෙජින් ගිවිසුම [අනාථ ගිවිසුම - දැන් මෙයට බාර කරුවෙක් නැත...!] හා බාල පෙට්‍රල් කාරණා සම්බන්ධයෙන්, ජාතික පුවත්පත් කෙතරම් තිබුණද, වාර්ථාකරුවන් වාර්ථාකරණයේදී හා විග්‍රහයේදී කෙතරම් පඳුර වටේ කැරකුනද,මා දු‍ටු හොඳම විග්‍රහය කෙරුණේ පාර්ලිමේන්තුවේදී අනුර කුමාර දිසානායක මහතා පැවැත්වූ කථා දෙකකිනි. "ඒ ඒ බනිස් වලට ඒ ඒ කෙසෙල්" යන දෙපිට කැපෙන කථාවේ එක් පැත්තක් නම් "ගමේ හැටියට මුලාදැනියා" වීමය. පංතියේ මොනිටර්ගේ සිට සියලුම නායකයින් පාලකයින් තේරෙන්නේ අපාතරින්මය... සක්‍රීය වෘත්තීය සමිති ක්‍රියාකරිත්වයකට සාමාජිකයන්ගේ වෘත්තීමය දැනුමද බෙහෙවින් ඉවහල් වේ...

ලංකාවේ විශ්ව විද්‍යාල වල තෘතීය අධ්‍යාපනය මැයින් බොහෝ විෂයන් ඉගැන්වේ. මේවා සැබැවින්ම රටට අවශ්‍ය ශ්‍රම බලකාය නිර්මාණය කිරීම වෙනුවෙන් නිර්මිත ඒවාද යන්න බලවත්ම ප්‍රස්නයකි. එය එසේ විය යුතුමද යන්න ගැන වෙනම "සිම්පෝසියමක්" වුවද පැවැත්විය හැක. "විශ්ව විද්‍යාල ඇත්තේ විශ්ව දැනුම ලබාගැනීමටය" යන සුරතල් වැකිය අප විසින් චිරාත් කාලයක් සුරකිනු ලැබ ඇත්තේය. ඉතා දුෂ්කර පලාතකින් පැමිණ විශ්ව විද්‍යාලීය අධ්‍යාපනය ලැබ දැන් පීඨාදිපතිවරයකු වී සිටින මහැදුරුතුමෙකුත් සහභාගී වූ ‍රැස්වීමකදී ඔහු විසින් "our students do not have adequate management skills" කී කල්හී, විශ්ව විද්‍යාලයේ නවක වදය ලබන කල අපට පුනුරුච්ඡාරනය කරන්න කී කුණුහබ්බ ගොන්නක්ම මගේ කටට ආවත් ඒ එළියට නොදමා වලකා ගත්තේ ඉතා අපහසුවෙනි. කළමණාකරණය කරන්නට නිෂ්පාදනයක් තිබිය යුතුය. නිශ්පාදනයක් කරන්නට එයට පුරුදු පුහුණු කරණු ලැබූ ශ්‍රම බලකායක් අත්‍යාවශ්‍යමය.. ඒ ඔස්සේ ගොඩනැගුනු, ඔපමට්ටම් වූ ශ්‍රමයෙන් අපට, රටට, අපේ මිනිස්සුනට ගැලපෙන නව නිපැවුම් උවමනාමය. ඒ සියල්ල පසෙක දමා විශ්ව විද්‍යාලය තුල සෙමෙස්ටර් ක්‍රමයක් ඔබා දරුවන්ට ඉස්පාසුවක් නොමැතිවම විෂය මොඩියුලයන් නිම කිරීමට බලකෙරෙන්නේය. ඉන්පසු අපේ ලමයින්ගේ දස්කම් මදියැයි ලමුන්ටම දොස් කියති.

අද අදේ මගේ සුපවයිසර්වරයා වෙත යම් ව්‍යාපෘතියක් ඉදිරියට යන ආකාරය සම්බන්ධයෙන් මගේ කණස්සල්ල ප්‍රකාශ කල විට කීවේ " ..yes I agree with your point, but we can't choose our parents, can you..?" හැබෑව... වටපිටාව කුමක් වුවද අද දවසේ අප අත ඇති එක් වගකීමක් නම් අප ලබනා වෘත්තීය හැකියාව උපරිමයෙන් මුවහත් කරගැනීමයි... ඉනික්බිති, ඒ ඒ මාර්ග ඔස්සේ ඊලඟ පරපුරට ඉදිරියට ඒමට මංපෙත් හෙලි පෙහෙලි කර දීමයි... ඒතුලින් ඔවුන්ට රටට දිය හැකි උපරිම දායකත්වය ලබාදීමට උදව් දීමයි... යම් දිනෙක, පිරිසක් වෙණුවෙන් තීරණ ගැනීමේ, ඒවා ක්‍රියාවට නැංවීමේ, අවස්ථා ඒ දරුවනට උදාවණු ඇත... එදාට ඔවුන් අප දැල්වූ කණාමැදිරි එළියෙන් රටම බබලවනු ඇත...


දහඩිය මුතුලැල් උර පලඳින්නයි...
දහසින් බැඳි මල් සිරසින් ගන්නයි...
රට බබලන්නයි දැය බබලන්නයි...
නිවහල් පැතුම් පතන්නේ...

පිටරට අතපා සිත කය සතපා...
වින්ද නිගා නැති වෙන්නයි...
රට බබලන්නයි දැය බබලන්නයි...
නිවහල් පැතුම් පතන්නේ....

අද බිම හෙළනා දහඩිය බින්දූ....
ගයාවි අපගේ නිවහල් සින්දූ...
රට බබලන්නයි දැය බබලන්නයි...
නිවහල් පැතුම් පතන්නේ....

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

චන්ද්‍රාණි ගුණවර්ධන / ඩෝල්ටන් අල්විස් / ලයනල් අල්ගම

Read More!

පෙම් පාලා රෑ දිවා....

පසුගිය සැප්තැම්බර් නමවන දින ඇරඹුණු කුජ මාරුවක් ගැන ඵලාඵල සාකච්ඡාවක් අද උදේ මගේ නෙත ගැටුනා... පහත ඇත්තේ ඒ සංවාදයේදී තරුණයකු විසින් පලකල අදහසක්...

"මට නම් හිතෙන්නේ මෙච්චරයි..... ඉපදුනානම් කවදා හරි මැරෙනවා... ඒක හෙට උනත් එකයි, අද උනත් එකයි, දැන් උනත් එකයි, එන්න කියලා කෝල් එක ආවම මොන වැඩේ තිබුනත් අපි යන්න ඕනේ.... ඒක ගැන හිතලා හිත හදා ගත්තාම ඔය මොන මඟුල මාරු උනත් හිතට ගානක් නෑ..."

කුඩා කල කියවූ රුසියානු පරිවර්තනය කෘතියකට මගේ සිත දිවගියා... ඒකේ නම "අපේ කාලයේ වීරයෙක්"... කථාවේ එක් අවස්ථාවක කථා නායකයා උඩඟු මාන්නක්කාර තරුණයෙක් සමග ගැටුමක් ඇතිකරගන්නවා... ගැටුම සමථයකට පත් කර ගැනීමට ඔවුන් තෝරාගන්නේ රුසියානු රූලේට් ක්‍රමයට සමාන ක්‍රමයක්... තරුණායාට මුල් වෙඩිල්ල කථානායකයාට තැබීමට අවස්ථාව ලැබෙනවා... මානාධික ඔහු කථා නායකයා දිහා බලා රිවෝල්වරය අහසට එල්ල කොට කොකා ගස්සනවා... ඉන්පසු කකුලක් පිට කකුලක් දමාගනිමින් පුටුවක ඉඳගන්නා ඔහු යම් ඇට සහිත පලතුරක් සපමින් ඇට කටින් එළියට වීසිකරමින් කථානායකයා කොකා ගස්සන තුරු බලා ඉන්නවා, ...

කථා නායකයා ඒ වෙලාවේ මෙහෙම කියනවා... "ඔව් මම මේ අවස්ථාව දැන් පාවිච්චි කරන්නේ නෑ... මම දවසක මේ උණ්ඩයත් රැගෙන ඔබ හමුවට එන්නම්..." කියා... අවුරුදු ගණනාවකට පසු අර තරුණයා විවාහ වෙනවා... විවාහ දින සන්ධ්‍යාවේ රිවෝල්වරයත් අර උණ්ඩයත් රැගෙන කථානායකයා තරුණයා හමුවීමට යනවා... සුදුමැළිවණ තරුණයා දණින් වැටී ජීවිතය අයදිනවා...

ජීවිතය ගැන, තමා අවට සමාජ වටපිටාව, ආගම්, දේශපාලන න්‍යායයන්, සංස්කෘතික අංගයන් ගැන ප්‍රත්‍යක්ෂයෙන් අදහස් පලකිරීමට පෙර ඒවායේ දිග පලල පිලිබඳ පරිචයක් ලැබීම අවශ්‍යයි කියා මට හිතෙනවා... පරිගණකයක්, අන්තර්ජාල පහසුකමක් තිබූ පමණින්මම කෙනෙකුට සමාජයට බලපෑමක් කළහැකි ලියන්නකු වේ යැයි අධිතක්සේරුවකට පැමිණීම ඒ තරම් සාධාරණ නෑ... අන්තර්ජාලයේදී තමන්ට රුචි ඕනෑම දෙයක් ලිවීමට නිදහස ඇතත් ලිවීමේ අභ්‍යාසය සම්පූර්ණ වන්නේ තවත් කෙනෙකු එය කියවූ විට පමණි... අතථ්‍ය සත්‍යයෙන් මිදී සැබෑ ජීවිතයම ස්පර්ශ කල යුතුය... අකුරු කරන වචන වල ඇති සැබෑ බර අන්‍යයන්ට සංවේදනය කල හැකි වන්නේ ඒලෙස තෙම්පරාදු වූ සිතුවිල්ලි ගොන්නක් හරහා පමණි... නිසඟ ප්‍රතිභාවක් කෙනෙකුට පිහිටන්නේ කලාතුරකිනි...

අන්තර්ජාල පුවත් කඩමාලු හරහා විසිරෙන විසිහතර පැයේ ඕපාදූප, අපේක්ෂා භංගත්වයන්ම තැනින් තැන නැවත නැවතත් කට් ඇන්ඩ් පේස්ට් වී පැටව් ගස්සවනු ලබයි... අවසානයේ පුරුෂාර්ථ නැති සමාජයක් අප විසින්ම බිහිකරනු ලැබ ඇත්තේය... ගුණදාස අමරසේකරයන්ගේ "දෙපා නොලද්දෝ" කථාව එදාට වඩා අද තරුණ සිත පිලිඹිබු කරන කැඩපතක් වැනිය...

පෙම්පාලා ‍රැ දිවා...
සැළෙන, ලෙළෙන, ඇලෙන, ගැලෙන, බැ‍ඳෙන, ‍රැ‍ඳෙන, සිහින මවන...
සමණල රංචුව සේ...
සං‍තෝසෙන්....
හිතන, පතන, සොයන, බලන, මිහිරි සුවය, විඳිමු ලබමු...
චංචල මේ ලෝකේ....

අත්වැල් බැඳගනිමු...
සිත් සේ සතු‍ටු වෙමු...
විදුලිය තාලේ පියඹන කාලේ...
එන්නේ නෑ....

පෙම්පාලා රෑ දිවා...

මීවිත අතට ගමූ....
ගීතයේ රසය බොමූ...
ජීවිත ගමනේ මාවත මැදනේ...
මේ ඉන්නේ....

පෙම්පාලා ‍රැ දිවා...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

ගායනය එම් එස් ප්‍රනාන්දු

Read More!

සුපිපෙන මලකින් රොන් රස බී මත් වීලා...

සුපිපෙන මලකින් රොන් රස බී මත් වීලා...

ආදරයේ බිඟු යාද එමල හැර දාලා...

දුකදී ආදරයේ බිඟු යාද එමල හැර දාලා...

වනේ මලකට ලංවෙලා...

රහස් හෙමිහිට කොඳුරලා...

සීත සුලඟේ සැරි සරා...

පාමි පෙම් රැඟුමක් නුරා...

වැල්ල සිපගෙන ආදරේ..

රැල්ල පෙරැලේ සාගරේ...

නැද්ද බඹරෝ මාකෙරේ...

මුලදි පිදු ඒ ආදරේ...?

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

Read More!

ජීවන ගංගා ඉවුරේ අපී... ඇවිද යමු ප්‍රියේ...

නිවාඩුවට ගෙදර එනවිට ගෙනෙන තැගි බෝග අඩුක්කුව ඈ විවෘත කරනවා බලාසිටීම මා ඉමහත් ප්‍රිය කරන කාරියකි... එහෙත් මෙවර මට යමක් අමතක වී තිබුණි... "මේ මොකක්ද අප්පේ මේක... මොකක්ද මේ... පින්තූරයක්ද...? හ්ම්ම් ලස්සනට ඔතලත් එක්ක..." "ආහ්.. ඒක මේ මගේ යාලුවෙකුට...ඒක වෙනම තියන්න..." "හොඳයි හොඳයි..." වෙනදා මෙන්ම වැඩිදුර පුරස්න නොමැතිව ඈ ඉතිරිය අස් පස් කරන්ට පටන් ගත්තාය...

-------------------------------------------------------------------------

පාන්දර පහයි ගණනට ජංගම දුරකථනයේ එලාමයත් සමගම මාද අවදි විණි... මදුරු දැල ඈත් මෑත් කල ඈ බිමට පැන්නාය... ලොකු කොලූගේ සංගීත විභාගයත්, පොඩි කොලූගේ අමතර පන්තියකුත් පැවැත්වෙන අද, සෙනසුරාදාවක් වූවද ඇයටනම් නිවාඩුවක් නැත්තේමය... කෑමට බීමට අතොරක් නැති ජල්ලි අල්ලන පොඩි හාදයාට උදෙන්ම කිරි බෝතලයක් පොවා නොගතහොත් උදේ කෑම වෙලාවට කිරි පෙවීමට නම් දෙයියන්නාන්සේටවත් බැරිය... ඇය බිමට පැන්නේ ඒ සෑදීමට විය යුතුය... "කිරි එක දීලා ආයේ එනවා නේද...?" මම ඇසීමි.. "එන්නං.. එන්නං..."

ලද අවසරයෙන් ඇ‍ඳෙන් බිමට බට මා අල්මාරියේ සු‍රැකිව තැබූ, මා විසින්ම දින ගණනක් තිස්සේ අඟලෙන් අගල කපා සකසා රාමු කර රැගෙන ආ පින්තූරයත්, ඈ වෙනුවෙන්ම ඉතිරි කරගත් මුදලින් ගත් තෑග්ගත් කණ්නාඩි මේසය මත තබා නැවතත් ඇඳට පැන බොරු නින්දකට අවතීර්ණ විමි....

"ආහ්...?? මේ මොනවද...???"
මම දෙනෙත් නෑරීමි....
නිමේශයන් කිහිපයකට පසු... මගේ උරිස සෙලවූ ඈ... "ඒයි මොකද මේ තෑගි දීලා නිදාගන්නේ...?"
බොරු නින්දෙන් එළියට බට මා අපගේ විවාහ සංවත්සරය වෙණුවෙන් ඇයට සුභ පැතීමි...
ඇයගේ දැස් තෙමී යනු මට දැනේ... "අනේ මන්දා මේවට කොහොම ස්තූති කරන්නනද මම.. ඔයා හැම විශෙෂ දවසකටම මට මොනවා හරි දෙයක් දෙනවා..."
"ඔව්... ඒ වුනාට ඔයා මාව දිනපතාම සතුටින් තියනවා... එතකොට ඒ තෑග්ගද මේකද වඩා වටින්නේ....? "
ඈ මාගේ ලය මත මුහුණ හොවාගත්තාය... ඇගේ කඳුලින් මගේ ළය තෙත්වනු මට දැනේ...
දෑත දෙපය වාරු නැති වූ දාක මේ මතකයන් මා ප්‍රබෝධයෙන් තබනු ඇත...
දූ දරුවන් ජීවිතයේ තරඟ කාරිත්වයට අවතීර්ණව ජීවිත අවුල් කරගන්නා දාක ජීවිතය සරල සතුටින් පුරවන මෙබඳු අවස්ථා ගැන මට කියා දිය හැක...

රාමුකල පින්තූරය අතට ගත් ඈ ඒ දෙස බල සිටින්නට වූවාය....
කිරි බෝතලය හමාර කල පොඩිත්තා දිවවිත් ඇගේ අසළින් දිගාවී පින්තූරයේ අකුරු එකින් එක පුරුද්දමින් කියවන්නට විය....

"එ-යි-න් මි-දෙ-න මං-පෙ-ත සො-ය-නා ස-ඳ...
ඔ-බෙ-න් ලැ-බි-ණ නි-බ-ඳ-ව-ම සි-ය-ලු වෙ-ර..."

සිනාසුනු මා "ඔන්න එහෙමනම් තෑග්ග සම්පූර්ණයි හොඳේ..." කිවෙමි...
"චිත්‍රපටියක වගෙයි දෙයියනේ..." කී ඈ බෙහෙවින් තෙත්වූ දෙනෙතින් පොඩිත්තා වැලඳ ගත්තාය....

ජීවන ගංගා ඉවුරේ අපී... ඇවිද යමු ප්‍රියේ...
පායන හිරුට හාදු දී මල් පිපී තියේ..
ජීවන ගංගා ඉවුරේ අපී... ඇවිද යමු ප්‍රියේ...
පායන හිරුට හාදු දී මල් පිපී දිලේ...

නිම්නෙහී... සෞම්‍ය වේ... ගතෙහි සිතෙහි සුව සැදේ...
සුවඳින් පිරී... සිසිලෙන් සැදී...
සන්තානේ සං‍තෝසේ මෝදුවේ...
රුවැති ගුණැති දූ පුතුන් පිය කුසුම් වගේ..
පැහැද සුවඳ වී ගලා විහිදුවා ලෝ තුලින් නැගේ...

අනාගතේ ඔවුන් අතේ තබමු සතුට වේ සිතේ...
දුකින් මිදී... සැපෙන් සැදී සැනසීමෙන් සතුටෙන් ලෝ හිඳී...
ඉන්පස්සේ යන්නේ උදානයේ නිම්නේ බලා ඔබේ...
අවසානේ ගමනේදී යමු අපී..
ගංගා තීරේ ඔහේ...
ජීවන ගංගා ඉවුරේ අපී... ඇවිද යමු ප්‍රියේ...
පායන හිරුට හාදු දී මල් පිපී තියේ..

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

Read More!

සක්කාය දිට්ඨි...!

"සියලු ආගම් වලින් කියැවෙන්නේ හොඳ දේය" ඔව් හෝ නෑ කීමට ඉක්මන් නොවෙමි... "මා" බුදු දහමද දන්නේ යන්තමිනි... ඒ යන්තම් දැනුමේ "මා සිත්" ගන්නා බොහෝ දේ ඇත... එකක් නම් ඉහත කී අඩංගු වාක්‍යයේම අඩංගු වන "මා සිත්" යන්නට මුල් වන "සක්කාය දිට්ඨිය" පිලිබඳ විස්තරයයි...

රෝහණ බැද්දගේ කලකරුවාණන් දිනක් රජයේ රෝහලක හෙදියන් සඳහා "සංගීතයෙන් මානසික සහනය" වැඩමුලුවක් පැවත්වුවා... මෙය රූපවාහිණියෙන් පෙන්වද්දී "මට" එය නැරඹීමට අවස්ථාවක් ලැබිණ... ඔහු එහිදී අපූරු කථාවක් කළා... "මට" මතක හැටියට ඒක මේ වාගෙයි....
"දැන් ඔන්න අපි මේ හීන දකිනවා... හීනෙන් පොල්ගහකින් කුරුම්බා බානවා.. පිහියෙන් වෑවරය කපා, ඇස්ස ගසා, වතුරත් බී, ලොඳත් කාලා, කෝම්බය දෙකට පලා මායිමට තියා එන්ට හැරෙනවිට ඕං ඇහැරෙනවා... පොල් ගහෙත් නැංගා, වතුරත් රස විඳ තලුමරා ලොඳත් කෑවා.. නමුත් සිහිනෙන්.. ජීවිතය ගැන කියනවානම් ඒකත් තවත් හීනයක් (පසිඳුරන් හරහා දකින?)... ඒකෙන් ඇහැරෙන එක තමා අමාරු...."
ඔහු මේ කී දෑ මොනතරම් හැබෑවක්ද...?

"අපි" නිශ්චලව ඇති වාහනයක් මත සිට එය අතින් තල්ලු කිරීමට උත්සාහ දරන්නන් වැනිය... පටිච්ච සමුප්පාදය ඉතා සුලුවෙන් තේරුම් ගත්තත්, "මා" කියවූ කිසිත් තැනක නොදැකි දහමක් එහි ගැබ්ව ඇත... ("මා" ඇසූ පිරූ තැන් බොහෝ ස්වල්ප වුවත්).. පසිඳුරන්ගෙන් ග්‍රහණය කරගන්නා ලෝකය මෙතෙක්ද, පසිඳුරන් අයාලේ යන්ට හැර අල්ලා ගන්නා ලෝකය කෙතෙක්වේද...? කන්ද මුදුනට යනතෙක් පහල ඇති සියලු දසුන් එකවර හසුනොවේ... එබැවින් දාන, සීල, භාවනා මාර්ගය ඒ ගිරි දුර්ගය තරණය කෙරීමේ අත්වැල කරගත යුතුය...

යම් දැයක විචාරයක යෙදීමට විචාරය කරණාදේ ගැන මනා පරිචයක් ඇවැසිය... පසිඳුරන්ට අසුවන අසුවන දෑ සිතින් විමසන්ටත් පෙර ඒ පිලිබඳ ලෝකයට කියන්ට අද කාලයේ බොහෝ මාධ්‍ය ඇත... එහෙත් තෙරුවණ විචාරයට යන්ට පෙර තෙරුවන පිලිබඳ අවබෝධයක් පමණක් නොව, විතර්කයද (මාරයා?) දමනය කලයුතු බව "මට" සිතේ...
පළමුව "මා දැකීම" උගැන්වන තෙරුවණ නමදිමි... දෙවැනුවත් නමදිමි... තෙවැනුවත් නමදිමි....!

ගීත අහන්න... ගීත බාගන්න...

2600 ශ්‍රී සම්බුද්ධත්ව ජයන්තිය වෙනුවෙන් නිතර නෑසෙන බොදු බැති ගී දොලසක්...
ගී වලින් සමහරෙක් මට එවූ අමිල සොයුරාට පින්...

Read More!

නොසැලෙන් මලණුවනී...

ඔබ යන ගමනේ මාවත අවුරා ගැරහුම් අවමන් අවි ඔසවා ඇත...
කැට මුගුරෙන් රළු පහර වැදී ලෝහිත ගංගා ගලා ගියාවේ..
මලණුවනී නොසැලෙන් මලණුවනී...

කඳුලින් උපන්නෙමී ගැරහුම් අසමින් ඉණූ කඳුලකින්...
ලෝකය හැඳින්නෙමී...
ඵල ඇති ගසටයි පහර වැදෙන්නේ සඳු දැක සිව්පාවුන් මොරදෙන්නේ...
ක‍ටු පඳුරින් දස දෙසම වැසී හදවත් ඉකිබිඳිමින් හැඬුවාවේ...
මලණුවනී නොසැලෙන් මලණුවනී...
කඳුලැල් විඳින්නෙමී ගැරහුම් අවමන් මල්දම් සේ ගෙන...
නව මං සොයන්නෙමී...

ඔබ යන ගමනේ මාවත අවුරා ගැරහුම් අවමන් අවි ඔසවා ඇත...
කැට මුගුරෙන් රළු පහර වැදී ලෝහිත ගංගා ගලා ගියාවේ..
මලණුවනී නොසැලෙන් මලණුවනී...

Read More!

ලකල කොමල ටිකිරි ලියක් රබන් වයන්නා...

රබන් ගහන්ට කීප දෙනෙක් වුවමනාය.... කොපමණ නාද රටා දැනන් හිටියත් හදාරා තිබුණත් එක්වී පිලිවෙලට රබානට නොගැහැවෝතින් එය රබන් ගැහීමක් නොව තඩි බෑමක්ම වන්නේය... මුලු අවුරුදු උත්සවයම ගොඩ නැගෙන්නේ මේ සමුහිකත්වයේ පදනම එක් අතෙකින් දරාගෙනමය... සයිබර් මිතුරන්ගේ අවුරුදු උත්සවයකුත් එපරිද්දෙන්ම සාර්ථකව නිමකෙරුණු බවක් දක්නට ලැබුණි... විවිධ මතිමතාන්තරව එල්බ ගත් ඇත්තන් රාසියක් සාමුහිකව එක් අරමුණකින් එය සාර්ථක කරගන්නට කටයුතු කලේය... න්‍යායන් වලින් ප්‍රායෝගිකත්වය ගොඩනැගෙන්නේද ද, ප්‍රායෝගික ක්‍රියාකාරකම් හරහා න්‍යායන් ගොඩ නැගෙන්නේද, යන්න සැලකිය යුතු කාරණාවකි...

අත්දැකීම් ජීවිතයට හෙමින් හෙමින් එකතු වන්නට හැර යම් යම් න්‍යායන්හි ප්‍රායෝගිකත්වයන් උරගා බැලීම ජීවිතයට වටී... එසේ නොවුවහොත් අත ඇති සුලු දැනුමෙන් සියල්ල විග්‍රහ කිරීමට ගොස් පොතේ ගුරෙක් වන්නට පුලුවන... ගණිතයෙහි කොටසක් වන සම්භාවිතාව පිලිබඳ "න්‍යාය" හරිහැටි මා උගත්තේ පෙරෙල්මාන්ගේ "ගණිත විනෝදය" පොතේ ඇති කදිම කථාවකිනි... ගණිතය හදාරන දක්ෂ විශ්ව විද්‍යාල සිසුවෙකු බීම හලකදී සම්භාවිතාව ගැන අනෙක් අයට කියාදෙන්ට පටන් ගනී... ඒ කොපමණ දුර දිග යන්නේදැයි කිවහොත්, ඉදිරියේ ඇති මාවතේ, සියයක පිරිසක් එක්වර ගමන් කිරීමට ඇති ඉතා අඩු සම්භාවිතාව ගැන, රූබලයකට තමන්ගේ බයිසිකලය ඔට්‍ටු තබයි... හදිසියේම ඇසෙන තූර්‍ය වාදනයත් සමගම ගමන් ගන්නා පෙරහරක් නිසා සිසුවා බයිසිකලය පරදී.... ඈතින් සිටිනා මහැදුරෙක් තම කටහඬ අවදි කරයි... "දරුවා බොහොම දුර දිග ගියා නේද...? සම්භාවිතාව හරියන්නේ සාධාරණ හා සමාන අවස්ථාවලදී බව අමතකවුණා නේදැ" යි හේ පැරදුණු සිසුවාගෙන් විමසයි...

යම් යම් පොදු දෑ වල නියැලීමේදීත් සංවිධානය කිරීමේදීත් තම තම පුද්ගල න්‍යායන් කොපමණ ‍රැඩිකල් වුවද "මිනිස්සු මෙහෙම හිතාවි නේ...?" විමසා කටයුතු කරන්ට සිදු වේ... රටේ ලෝකේ සම්මතයනට ගරු කරන්නටද සිදුවේ... සඳ තරණය කල ගගන ගාමීන්ටත්, ක්ෂුද්‍ර ලෝකය අන්වීක්ෂයන් හරහා දැකගන්නා විදැදුරන්ටත් අප ඉන්නා ලෝකය ගැන දෙයාකාරයක වැටහීමක් ඇත්තේය...

අලුත් අවුරුද්ද යෙහෙන් ගෙවන්ට, රබාන වටේ සැවොම එක්ව සුරල් වයන්ට, නුවණ පහලවේවා....


අතුල සිනිඳු සුදු වැල්ලේ පතල සිහිල් සෙවණැල්ලේ...
ලකල කොමළ ටිකිරි ලියක්....
රබන් වයන්නා...
ලකල කොමළ ටිකිරි ලියක් රබන් වයන්නා...

ලෝල සිතින් දුලා දෑස කොණින් බලා...
දැතෙ ගිගිරි සලා සලා රබන් වයන්නා....
ලකල කොමළ ටිකිරි ලියක් රබන් වයන්නා...

පවන් පහර හිසට වැදී තෙදින් වරල පෙරට අදී
නුවන් බඳන ඔමරි ලියක් රබන් වයන්නා....
තාල මිහිරි නගා නගා රබන් වයන්නා....

සවන පිනන මන බන්දන සිහින ලොවක රස කැන්දන
මියුරු හඬින් සුහුරු ලියක් රබන් වයන්නා...
ගීත රාව නගා නගා රබන් වයන්නා....

අතුල සිනිඳු සුදු සුදු වැල්ලේ...
පතල සිහිල් සෙවණැල්ලේ...
ලකල කොමළ ටිකිරි ලියක්
රබන් වයන්නා...


සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

ගීතය ගායනය: අමරදේව ශූරීන් හා වෙදැදුරු නන්දදාස කෝදාගොඩ ඇතුලු පිරිස ගෙනි...
චිත්‍රය: සිළුමිණ පුවත්පතේ පලවූ කුරුණෑගල මලියදේව බාලිකා විදුහලේ හයවසරේ උත්තරා විශ්ව සෞන්දරා දැරියගේය...

Read More!

අකලට වට මහ වරුසාවක් සේ...| තොල ගෑ අමාවේ රහා..

A වෙත.

මේ ලියුම ලියන්නේ කථා කරලා කිව්වොත් මට මේක කියන්න බැරි වෙන නිසා. කිසිම හේතුවක් නැතිව මාව නිකන් කඩමාල්ලක් වාගේ අමතක කරලා ඔහේ හිටිය අවුරුදු ගනන, ඔයා, ඔයාගේ දියුණුවට ගමන් කරන්න යොදාගත්තට මම ඒ කාලේ ගතකල හැටි දන්නේ මම විතරයි. මෝරලා තිබිච්ච නැති මගේ හිත ඇතුලට, මම දුර්වල හැඟීම් බරවුණු වෙලාවක් බලලා රිංගපු ඔයාව, මට මගේ ලෝකෙම වුණා.

 ඒ සියලු දේම එහෙම්මම් තියෙද්දී, මෙහෙම මගේ ලෝකෙට ආවේ ඇයි ආයෙමත් අනාරාධිතවම?
මම දැන් නිවී සැනහිච්චි පවුල් ජීවිතයක් ගතකරන බව ඔයා හොඳින්ම දන්නවා, එහෙම නැත්නම් ඔයා ඒක උවමනාවෙන්ම අමතක කරනවා.

මට ඇත්ත කියන්න, එදා මගේ මුහුණට මුණගැහුණේ හොඳිනම සැලසුම් කරලා නේද? ඒක අහම්බයක් නෙවී නේද? අවාසනාවට මගේ හිත එදාත් දුර්වල වුණා අතීතයේදී වාගෙම. ඉන් පස්සේ මට මුහුණ දෙන්න වුණු දේවල් කියලම මේ ලියමන නවත්තන්නම්.

කවි ලියන්න තියා හුස්මක් කටක් ගන්න ඉස්පාසුවක් නැති මගේ අතින් එදා ගෙදර ඇවිත් කවියක් ලියැවුණේ කොහොමද කියලා මම වත් දන්නේ නෑ. අපේ අතීත මතකයන් වාගෙම, අල්මාරියේ යටින්ම ගහලා තිබිච්ච කවිය ලියවිච්ච කොලය, හැඳුනුම් පත නැතිවෙලා කාමරය අනික් පැත්ත දදා සොයාපු ඔහුගේ අතට පත්වුණා. වෙනදා ගෙදරින් පිටත්වෙලා ආපහු යනකොට මගේ බෙල්ල බදාගෙන අඬන මනුස්සයා එදා "මම ගිහින් එන්නම්" කියලා විතරයි කීවේ. ඒ ඇස්වල හැන්ගිච්ච කඳුලු බින්දු මම අඳුනනවා හොඳින්ම. පව්, ඒ මනුස්සයාට එහෙම කරන්න තියා හිතන්නවත් වටින්නේ නෑ. කෙනෙක්ගේ පළමු ආදරේ - අමතක නොකල හැකි ආදරේ - වන්දිය මම ගෙවනවා. වෙනදට දවස ගානේ කථා කරපු මනුස්සයා දැන් කෙටි පණිවිඩයක් විතරයි. ඒ හිත රිදිලා. එයා එහෙම ඉන්නේ එහෙම උණාම බව මම දන්නවා. කරුණාකරලා අයේ මට කථාකරන්න උත්සාහ කරන්න එපා. පණිවිඩ එවන්නත් එපා. අහසින් පාත්වුණා වාගේ මූණ ඉස්සරහට එන්නත් එපා දෙයියනේ. මට නිවී හැනහිල්ලේ ඉන්න දෙන්න. මට මේක මෙතනින් නවත්තන්න ඕනේ.

මීට B

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

C වෙත

ඔයාට පුදුමත් ඇති මම ඔයාට ලියුමක් ලියන එකට නේ...? පුලුවන්නම් මට කථාකරන්න මේ ලියුම කියවලා... ඔව් මම දන්නවා ඔයා අහයි ඇයි ආයේ කථා කරන්න එපා කියපු මමම මෙහෙම ලියුම් ලියන්නේ කියලා නේ...? නමුත් අනෙක් හැමෝටම වඩා යාලුවෙක් විදිහට මට ලංවෙච්චි ඔයාට විතරයි මේක කියන්න පුලුවන්... අසීමිත නිදහසක් බුක්තිවිඳිත්දිත් මම ඔයා එක්ක යාලුවෙක් විදිහට ඉන්න උත්සාහ කලේ, මම මේ ගමන ආවේ වෙන අරමුණක් නිසා බව ඔයා දන්නවා... ඒක ඔයාට ඉහිලුම් නොදෙන කාරණයක් වුණත් මට අර මණුස්සයාගේ මූණ මතක්වෙණකොට එහෙම නොවී ඉන්න බැරි වුණා.. ඒත් මම එහෙම ලොකුවට හිතා හිටි දේවල් බිඳවැටෙන්න ගියේ එක මොහොතයි... මා වෙණුවෙන් කවදාවක්වත්ම එලියට නොආපු කවි සිත් දැන් පහලවෙන්න පටන් අරන්... මෝටර් ස්පෙයාර්ස් කඩේ නිශාන්ත අයියා මුණගැහිච්ච් වෙලාවක කථාවේ ඉතිරි හරිය සම්පූර්ණ කරගන්න මට පුලුවන් වුණා...
ඔයා අහලා ඇතිනේ අර සින්දුව..."මගේ මුවින් මම ලොවට කියා ඇත..." දැන් මට කෙනෙක් එක්ක කථා කරන්නවත් මූණ බලන්නවත් හිතක් නෑ... ඔ‍ෆිස් එකෙන් ආපු ගමන් කොහේ වත් නොයා මේකේ අතුලටම වෙලා ඉන්නවා... රෙස්ට්ටොරන්ට් එකේ බාර්මන් මට පොඩි පිහිටක් වෙලා තියනවා තාව කාලිකව... ආත්මාර්ථකාමී ඉල්ලීමක් උනත් වෙලා තියේනම් කථාකරන්න...

මීට D

අකලට වට මහ වරුසාවක් සේ...
අසුබ දිනක ආ සුභ පැතුමක් සේ...
මා හැර ගිය ඔබ නොසිතූ මොහොතක...
ඇයිදෝ යළි ආවේ...

පෙරදා මෙන් හද මල් පිපුණාදෝ...
සතු‍ටු කඳුලු නුවනත සිඳුනාදෝ...
ආදර අතීත නටඹුන් අතරේ...
මන්දිර මැව්වාදෝ...

සොවක් නැතේ නොසිතනු මැන සංකා...
ඔබෙන් ලබනු කුමටද අනුකම්පා...
රජෙකුට හිමිවුන මා දැන් ‍රැජිනකි...
සතුටයි කිරුළ අපේ...

හෙට හමුවීමෙන් කිසිදු පලක් නෑ...
ඔබෙ ඇරයුම පිළිගන්න හිතක් නෑ...
විමසන වදනට පිලිතුරු දෙන්නම්...
ලඟකදි ලබන දිනේ...

------------------------------------------------------------------------------------------------

තොල ගෑ අමාවේ රහා...

තොලට හුරු වෙලා...

නොකරණු චෝදනා...

මා අසරණයි...

ගෙදර බිරිඳ දරුවන් සිහිවේ...

මහද හඬන හඬ ලොවක් පුරා...

ඇසුනොත් කියයි....

මගේ මනාප ඇගේ මනාප රෑ දෙපොලක නිදයි....

මා කොතැන කොහි ගියත් එන්නේ ගෙටයි...

නැවත හෙටද එයි දිනක් ලඳේ...

එදිනත් මගෙයි....

ඔබ නිසාම දුක් වුනාට හදවත හඬයි...

ඒ කඳුලු හඬ දෙතැයි දෙනුවන් කියයි...

Read More!

මා වාගේ ලඟින් උන් මා වාගේ...

මා වාගේ ලඟින් උන් මා වාගේ...

සිහිවේදෝ කෙනෙක් උන් මා වාගේ...

ආදරේ බැඳුනේ කව්දෝ මා වාගේ....

කොඳ මල් යහනේ සඳ කැලුමන් සේ ‍රැඳුනේ...

කොඳ මල් යහනේ සඳ කැලුමන් සේ ‍රැඳුනේ...

කාගේ හෝ මුසා බස් හින්දා ඈ...

මා හා ඈ බිඳී ගියා වාගේ....

මා සොයා එයිදෝ ඈ පෙර සිටියාසේ.....

‍රැජිනක් නැතිවූ රජ කුමරෙකි මා ලෝකේ..

‍රැජිනක් නැතිවූ රජ කුමරෙකි මා ලෝකේ...

පෙරදා උදයේ ඈ මා අසලම වූයේ...

ඊයේ වෙන දැතක පැටලී උන්නේ....

ලං වී තව කුමරෙකු හා පියවර මැන්නේ....

හෙට රෑ කොහි නවතීදැයි නැහැ දන්නේ....

මා වාගේ ලඟින් උන් මා වාගේ...

කීවේ දුක් කෙනෙක් උන් මා වාගේ...

ආදරේ බැඳුනේ කව්දෝ මා වාගේ....

කොඳ මල් යහනේ සඳ කැලුමන් සේ ‍රැඳුනේ...

කොඳ මල් යහනේ සඳ කැලුමන් සේ ‍රැඳුනේ...

කාගේ හෝ මුසා බස් හින්දා ඈ...

මා හා ඈ බිඳී ගියා වාගේ....

මා සොයා එයිදෝ ඈ පෙර සිටියාසේ.....

‍රැජිනක් නැතිවූ රජ කුමරෙකි මා ලෝකේ..

‍රැජිනක් නැතිවූ රජ කුමරෙකි මා ලෝකේ...

පායාවී සඳක් තව පායාවී...

පීදේවී කුසුම් තව පීදේවී....

ආදරේ ඉල්ලා පෙරදා ඈ මාගේ...

දෙනුවන් අතරේ කඳුලැල් තවරා ආවේ...

පායාවී සඳක් තව පායාවී...

පීදේවී කුසුම් තව පීදේවී....

පායාවී සඳක් තව පායාවී...

පීදේවී කුසුම් තව පීදේවී....

සිංදුව අහන්න

Read More!

ආලේ මිහිර පෙන්නා... | හෙලේ වලේ ලෝ එලමා...

මින් අවුරුදු දහයකට දොලහකට පමණ පෙර යුරෝපීය රටක පුහුණුවක් සදහා යාමට මට අවස්ථාවක් ලැබුණි... මාස එකහමාරක පමණ කාලයක් ගතවන ඒ පුහුණුවට මගෙන් පසු යාමට ලැබුනේ අලුතින් පත්වූ මගේ කලමණාකාරවරයාටය... රාජ්‍ය සේවයේදී විදේශීය පුහුණු වලට ඇති පොරය දන්නේ රාජ්‍ය අංශයේ සේවය කල අයම පමණි... යන්නාවූ රට ආර්ථික වශයෙන් ලංකාවට වඩා ඉහල තැනක ඇත්තක් නම් මේ පොරය ඉතාම උග්‍රවේ...

මෙවැනි බොහෝ පුහුණු පාඨාමාලා අවසානයේ සංස්කෘතික දැක්මක් අනිවාර්‍ය වේ... සහභාගී වන්නන්ද තමතමනට ආවේණික සංස්කෘතිකාංගයක් එලිදැක්වීමද කලයුතු වන අවස්ථාද සුලභ වේ... ඊලඟට පුහුණුව සඳහා යායුතුව තිබූ මගේ කණිෂ්ඨ සගයාද පසෙකට තල්ලු කොට, මේ ගමන ගොස් පැමිණි කලමනාකරු, ගමන් විස්තර විමසනාතුරේදී මෙවැණි කථාවක් අප හමුවේ තැබීය... "බලන්නකෝ මේ හැම රටකම මිනිස්සුන්ට ඒගොල්ලන්ගේ කියලා ඉදිරිපත් කරන්න යමක් තියනවා.. අපිට මොකුත් නෑනේ...!"
------------------------------------------------------------------------------------------------------
1950 අග භාගයේ චිත්‍රපට ගීතය අරක්ගෙන තිබුණු ඉන්දියානු ආවේශයට නොබියව මුහුණ දුන් තවත් එක් අසහාය කලාකරුවෙක් නම් ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්නයන්ය... 1958 "එකමත් එක රටක" චිත්‍රපටියේ සිට 1994 "යුවතිපති" චිත්‍රපටය දක්වා චිත්‍රපට දහතුනකට පමණ හේ නොබියව ස්වතන්ත්‍ර තණු නිර්මාණය කලේය... පලමු, දෙවනි චිත්‍රපට ගී ජනප්‍රිය නොවුනද 1959 දී "The Fabulous Señorita" (හින්දි - "අල්බේලා" - රාමචන්ද්‍ර 1951) ඇසුරෙන් නිපදවුනු "ගැහැණු ගැට" චිත්‍රපටයේ එන "ආලේ මිහිර පෙන්නා..." නැමැති මේ ගීය අදද බොහෝ කන්කළුය... මා මේ ගීයට තවත් ප්‍රිය කරණ තවත් හේතුවක් නම් මේ ගීය ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්නයන් විසින්ම සර්පිනාව වයමින් ගායනාකරනවා මා අසා තිබීමය... පසුබිමින් ඇහෙන සතුන්ගේ නාද පලමු වරට අත්හදා බැලීමක් ලෙස ගීයට එක්කල බව ඔහු එදා කීවේය... එච් ආර් ජෝතිපාලයන් හා ඇන්ජලීන් ගුණතිලකයන් ගේ බොහෝ සොඳුරු තාරුණ්‍යයේ කටහඬද මේ ගීයට මුසු වී ඇත්තේය... ගීයේ පද නිර්මාණය සිසිරකුමාර මානික්ක ආරච්චි කලාකරුවාණන්ගෙනි...

"හෙලවෙන කොට වැල් පාලම...", "යුද්දෙට මං ගියා..." ඇතුලු ගීත ඇති හෙන්රි ජයසේනයන්ගේ "හුණු වටයේ කථාවේ සංගීතයද ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්නයන්ගේය... මේවායින් බොහෝ කලකට පසුව වුවද පද රචනය කොට තණු නිමවා කාංචනා සඳමාලී විසින් ගයන්නා කරවන්නට යෙදුන "හෙලේ වලේ ලෝ එලමා..." ගීතයද, ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්නයන්, රුසියාවට ශිෂ්‍යත්වයක් ලැබ ගොස් ආපසු පැමිණ "ස්වර හතරක් තියාගෙන අපේ සංගීතයෙන් මොකක්ද කරන්න පුලුවන්...?" යැයි ඇසූවනට මුවින් නොබැන දුන් පිලිතුරු වලට තවත් ජීවමාන සාක්කියකි...

ආලේ මිහිර පෙන්නා සියොතුන් නාද දෙන්නා...
මලිති ගිරා ළිහිණින් පෙම් ගී ගයන්නා...
මල් පිපිලා තුරුලිය මාරුතේ සැලෙන්නා...
හෝ....ඕ...

ආලේ මිහිර පෙන්නා සියොතුන් නාද දෙන්නා...
පොකුණු ජලේ සියපෙති පිපීලා දිලෙන්නා...
පිල් විදහා මොණරුන් ඒ බලා නටන්නා...
හෝ....ඕ... ම්ම්ම් ම්ම්ම්....

මුව පැටවුන් හා රඟන නිදැල්ලේ....
ඕ කුරුලු කතා ඇසේ අසල කැදැල්ලේ...
ගිජිඳුන්ගේ ආලෙන් වනමල් සිනාසේ...
ආදරේ රසේ ඒ තමා ලොවේ...
ආලේ මිහිර...

නාඹර ප්‍රේමේ ජයකොඩි බන්දා...
ඒ ප්‍රේම කිරුල ඔබේ හිසේ පලන්දා...
ජීවාභිෂේකෙන් සැනසී විනෝදෙන්...
විඳිමු ජීවිතේ ඒ අමා සුවේ...
ආලේ මිහිර....

---------------------------------------------------------------------------------

හෙලේ වලේ ලෝ එලමා.... ලේ ලකඩි ලේලෝ....
හෙලේ වලේ ලෝ එලමා.... ලේ ලකඩි ලේලෝ....
හේලයියා හේලා... හේලවලේ හේලා....
හේලයියා හේලා... හේලවලේ හේලා....

ඕරුද ලොකු මෝරූ... දඟලපි ලඟ පාරූ....
ඇදපන් දැල මාරූ... නොදොඩන් කයිවාරූ...
අඟුලෝ සාවාලයෝ කකුලුවෝ වට්ටාලයෝ...
හුංගොද ලොකු සාලයෝ... ඉන්නවා තව කීලයෝ..

හෙලේ වලේ ලෝ එලමා...

හුරුල්ලෝ ක‍ටුවල්ලෝ... තොණ්ඩයෝ කාරල්ලෝ....
බෝල්ලු කිරලාවෝ... ඉන්නව ලොකු දැල්ලෝ....
හුලුන්නෝ කන්නාවෝ... කලන්දෝ කට්ටාවෝ...
මරින්නෝ අයිරාවෝ... නගරයො පොරකෑවෝ...

හෙලේ වලේ ලෝ එලමා...

කොළඹ යවන මාලූ... ඔහෙ ඇදපන් යාලූ....
මඩියත් තදවීලූ... බරටම දැනුනේලූ....
ගින්නටි හඳපානෝ... කෑහැකි සිරිමානෝ...
හොයි ඇදපන් බෑනෝ.... මණ්ඩඩි අතපානෝ....

ගීත අහන්න... .

Read More!

අහස සේ ඔබ අනන්තයි...

ඇගේ මතකයෙන් පිබිද මා මෙහි තබනා සටහන් ඇයට දකින්නට ලැබෙන්නේ කලාතුරකිනි... වයස අවුරුදු හයේදී පමණ සිට වලං පිගන් සමග ඔට්‍ටු වන්නට පටන් ගත් බව ඈ මට කියා ඇත... ගීතයක් සිතින් වැලඳ ඈ එහි නිමග්නව සිටින්නේද කලාතුරකිනි... රසභාවයන්හි ඇගේ මේ නො ඇලෙනා බව විටක මගේ ඉමහත් නොරිස්සුමට ලක්වුවද, එයම අපගේ ජීවන ගමනට ඉමහත්ම රුකුලක් වූ බව සැබෑවකි... "සොයන රුව ඔබේ... අප්සරාවියේ...පාවෙනා නිල්වලාවේ..." ගීය වරක් දෙවරක් පමණ ඈ මුමුණනු මා අසා ඇත්තෙමි... -------------------------------------------------------------------------------
උදයේම එළියට බට අප, ආපසු එනවිට බොහෝ පමා විය... ගමනේ විඩාව, දරුදෙදෙනා පි‍ටුපස අසුනේ දිග ඇදී යහමින් නිවාගනිමින් සිටී... කෙළින් වැ‍ටුණු දිගු මාර්ගය දිගේ ඒකාකාරීව වාහනය එලවීම තෙහෙට්‍ටුව තවත් වැඩි කරයි... මා අඩ නින්දේ උන් දරුවන්ට බාධාවක් නොවන ලෙස රේඩියෝව දැමීමි...
"...ඔබ ලඟම.. ලඟම... සිටිමි..."
ජනේලයෙන් එලිය බලා සිටි ඈ හිස හරවා මා දෙස බලා ඉදිරියට බරව රේඩියෝවේ හඬ මදක් වැඩි කලාය... ඇගේ දහදිය සුවඳ හා මුසුවූ විලවුන් සුවඳ මගේ නැහැය අතරින් රිංගා ගියේ අපේ අතීත මතක ද්වාරයන් නැවත නැවතත් විවර කරමිනි... යම් සුවඳක් මතකයක් ලෙස හිතේ තැන්පත් වන අයුරු පුදුමාකාරය...
---------------------------------------------------------------------------------
මැද පෙරදිග බොහෝ කලක් රාජකාරි කල ලාංකිකයෙක් තමන්ගේ නවාතැන් කාමරයේදීම අවසන් හුස්ම හෙලා ඇත... මේ කථාව අප සමග කී මිත්‍රයා, ඒ අසරණයාගේ එකල හොඳ මිතුරෙකුව සිට ඇත... වියෝවූ මිතුරාගේ කලමණා එකලස් කල අප මිතුරන් හද කම්පාවට පත්ව ඇත්තේ ඔහු අවසන් හුස්ම හෙලූ කොට්ටය අස් කිරීමේදීය... සු‍රැකිව නවා තැබූ ඒත් විලවුන් සුගන්දයෙන් යුතු තරමක් පරණ කාන්තා නිදන අඳුමකි ඒ...! මගේ මිතුරාට අනුව ධාර්මික ජීවිතයක් ගතකල දෙදරු පියෙක් වූ ඒ අහිංසකයා තම ගෙදර ඇත්තන්ගෙන් වෙන්වීමේ දුක් නොමදව අනුභව කරන්නට ඇත...
------------------------------------------------------------------------------
අවුරුදු පහලොවකටත් එපිට දුරාතීතයේ මෙවැනිම දිනක අහඹූවකින් මෙන් ලංව දැනුනු ඒ සුවඳ මතකයේ බොහෝ ගැඹුරු තැනක තැන්පත් වී ඇත්තාසේය... ආපසූ ‍රැකියාව සඳහා පිටත්ව ඒමට සමුදෙන මොහොතේ විලවුන් බිඳක් හැලූ ලෙන්සුවක් ඈ මා අත තැබීය...
"ඔන්න මාව මතක් වෙන්න..."
කරදඬු උස් වු දරුවන් ඇති අප මෙලෙස හැසිරීම බොලඳයැයිද වරෙක සිතේ... එහෙත් මාස පහ හයක් පමණක් නොව ජීවිත කාලය පුරාම මාතුල නැවුම් හැඟීම් ජනිත කිරීමට ඒවා සමත්ය...

තුරු ලිය නිසලයි....
වැව් දිය සසලයි...
තනිකම ඉවුරු බිඳී...
මම අතරමංව හිඳිමී...
ඔබ කොහිද කොහිද සොයමී..
ඔබ ලඟම ලඟම හිඳිමී...

සසර පුරා සුවඳ සරා...
ඔබම සමග ‍රැ‍ඳෙමී...
ඔබ කොහිද කොහිද සොයමී..
ඔබ ලඟම ලඟම හිඳිමී...

ඔබේ සුසුම් සුවඳින් පෑරී...
වෙල් ඉපැනැල්ලේ පවන් හමයි...
ගම් දොර සුහුඹුල් මතකය වැලපී...
සිත මා තෙමා වැටෙයි...
ඔබ කොහිද කොහිද සොයමී...
ඔබ ලඟම ලඟම හිඳිමී...

ඔබේ සුරත් පහසින් ගිලිහී...
ලිය ගොමු ලන්දේ සොවින් සැලෙයි...
තණපත් මුදු පිණි කඳුලින් බරවී...
ඔබ පා පහස පතයි...
ඔබ කොහිද කොහිද සොයමි..
ඔබ ලඟම ලඟම හිඳිමී...

ගීතය අහන්න.... ඕන්නම් බාගන්න...

Read More!

එන්න මගේ ප්‍රිය මිතුරෝ...

බ්ලොග් ලිවිල්ල හින්දා අඳුනාගත්තු බොහෝ දෙනෙක් හැබෑවටම අපූරුම මිනිස්සු... එක් කුස උපන් සහෝදරයෝ නැති මට, උන් හැබෑවටම මේ වෙබ් අවකාශය හරහා ගෙන දෙන්නේ බොහොම සහෘද හැඟීමක්... යහපත් ගතිගුණ වෙන් වෙන්ව මිනිස්සු තුල පිහිටන්නේ නැ කීවා වාගේ ඒ මිනිස්සු තුල මනුස්සකම් බොහොමයි.... "නිවාඩුවට එනකොට මොනවද බන් ගේන්නේ.." කියා ඇහුවහම හැම එකාම කියන්නේ "පිස්සුද අයියේ මොනවා ගේන්නද ඇවිත් අපිව බලා යන්න..." කියන කථාව.... දුක් කරදර ප්‍රස්න නැතුවා නෙමේ ඒ මිනිස්සුන්ටත්... නමුත් මනුස්සකම හිතවත්කම ඒ ඈයෝ තෑගි වලට වඩා බොහෝ ඉහලින් සකලන නිසයි ඒ... ටී එම් ජයරත්නගේ "උපන් බිමෙන් පිටව ගියේ...." කියන ගීය අහල අද එක් සොයුරෙක් දාලා තිබුණු වැකියක් කියෝලා උදේ පාන්දරම මගේ ඇසුයි පපුවයි බරවුණා... කොයි වෙලාවේ මරණය ලඟා වෙයි ද කියා නොදන්න මිනිස්සු අතරේ මනුස්සයෙකුට තවත් කෙනෙක් ගැන යහපත්ව හිතන්න පුලුවන්නම් ඒ මනුස්සයා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම මනුස්සයෙක් කියලයි මම හිතන්නේ... පුද්ගලයන් එකිනෙකා බිඳුවන, එකමුතු කම්, සමාදාන කම් බිඳුවන, පරුස වචනයෙන් ඇනුම් පදයෙන් අනෙකා නිතරම රිදවන්න උත්සාහ කරණ, බොරු හිතවත් කම් පෙන්නලා තමන්ගේ වැඩේ කරගන්නා ඈයෝ මිනිස්සු කියා හඳුන්වන්න පුලුවන්ද කියලත් මට හිතෙනවා... එහෙම ගතිගුණ වැඩුණු මිනිස්සු තුලට ගලා එන්නේ කොහොමද කියලත් පුදුම හිතෙනවා... සිරුරෙන් කෙසේ වුවත් මානසික පෞරුෂය කෙනෙකුට හරිම වැදගත් නේද...? තමන්ගේ ඇවතුම් පැවතුම්, උප්පත්තිය, සමාජයේ තමන්ට හිමිව ඇති ස්ථානය පිළිබඳ තමන්ම හදා ගත්තු නීර්ණායක නිසාම හීන මානයට පත්වෙච්චි අයගෙන් අහල පහල ඉන්න උදවියට, රටට, ලෝකෙට වෙන විනාසය බොහොමයි... මේ වර්ගයේ උදවිය දානමානයකට, පොදු වැඩකට, අතගහන්නේ නැතිව ඉඳගෙන විවේචනය කරන්නත් හරිම දක්සයි... තමන්ගේ සේවා ස්ථානයේ වේවා අධ්‍යාපන ස්ථානයේ වේවා ඉන්න මේ වගේ මිනිස්සු දිහා බලලා මනුස්ස කමට නිගරුවක් නොවෙන්න ජීවත් වෙන හැටි හැබැයි ඉගෙන ගන්ට පුලුවන... කලු පසුබිමක් එපායැ හරිහැටි සුද මතුවෙලා පේන්නත්...
හිතවත් රන්දිම මල්ලී... ඔබ සහ ඔබ වැනි තවත් බොහෝ "මිනිසුන්" වෙනුවෙන් අහස් ගව්ව චිත්‍රපටියට මහැදුරු චන්ද්‍රසිරි පල්ලියගුරු අතින් ලියැවුණු අපූරු ගීයක්.. සංගීතය ඇදුරු ප්‍රේමසිරි කේමදාසයන්ගෙන් (අද ඔහුගේ ජන්ම දිනයත්...) ගායනය සනත් නන්දසිරියන්ගෙන්...

ඉරා අඳුරු පට පෙර දිග අහසේ...
පොකුරු පොකුරු තරු නිවී යන්ට පෙර...
අරුනළු උදයේ දිලිසෙණ පිණි මත....
පියමන් කරමින් අහස් ගව්වටයි ලංවන්නේ...

හිරු ‍රැස් දැඩිවී හැකිලී ගුලිවී...
සැඟවී යාදෝ පිණි කැට මිහි තුල...
පා පෙරැළී ගොස් ‍රැඳේද අප හැම...
නිමක් නොපෙනෙණා අහස් ග‍ඟේ...

ඉරහඳ නැතිවී සුලඟ සුසුම් ලන
දවසක් ඇවිදින් උදාගිරෙන්...
කඳුලක් සුසුමක් හදින් ගලන තෙක්...
එකමුතු වී අපි මිතුරෝ...
එන්න මගේ ප්‍රිය මිතුරෝ...
එන්න මගේ ප්‍රිය මිතුරෝ...
එන්න මගේ ප්‍රිය මිතුරෝ...

ගීය අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

Read More!

වලාකුලක් මෙන් ඇතට පාවුණ...

"මොකෝ බං උඹලට වෙලා තියෙන්නේ... ආ...?

ප්‍රශ්ණයක් තියනවානම් කථාකරලා විසඳා ගනින්කෝ...!

ඇයි සද්ද නැතුව ඉන්නේ...?

එහෙම හිටියම අනික් මනුස්සයා මොනවද හිතාගන්නේ... උඹලා බබ්බුද...??

කොන්ද පණ ඇතිව ඔතනින් ඉස්සරහට යන්න බැරි කාරණය මොකද කියලා කියන්න බැරි මොකෝ...??

එක අතකට උඹලා ඔය නපුංසක වත දිගටම ‍රැකපල්ලා..!

ඒක හොඳයි...!! ජීවිතේ ඉස්සරහට හැබෑ ප්‍රස්න එනකොට ඒවාට මූණ දෙන්න බැරිව ලැජ්ජාවට පත්වෙනවට වඩා ඒක හොඳයි...

හැබැයි හිතන්න එපා පු‍තෝ හැම දේම සරල රේඛාවක යන්නේ කියලා... ඉස්සරහා දොරෙන් දොට්ට දැම්මා කියලා හිතාගත්තට, කාලයක් ගත වෙලා උඹලට පස්ස දොරෙන් ගිහිල්ල හිඟන්න වෙන්නෙත් ඕකමයි.... උන්ට හිතේ තියන හයියෙන් අංසුවක් වත් උඹලට නෑ...!!

උන් සේරම දරාගෙන ඔය ලෝකෙට හිනාමූණ පෙන්නනගෙන ඉන්නේ කොච්චර අමාරුවෙන්ද කියලා උඹලා දන්නවද...?

හරි... උඹලා උඹලගේ කොටු කරගත්තු ලෝකේ පහසුවෙන් හිටපල්ලා...

තනතුරු, නමේ අගට එන කෑළි, අයිශ්වර්‍යා, ඕවයින් තාවකාලික ආතල් එකක් අරන් හිටපල්ලා...

හැබැයි උන් කවදා හරි උඹලට වඩා ජීවිතයේ හැබෑ සැනසිල්ල අත්විඳිනවා...

මට හොඳටම ෂුවර්...!!!

උඹලම අද පාටියේ බිල ගෙවපල්ලා... මං යනවා යන්න...."

වලාකුලක් මෙන් ඇතට පාවුණ නිම් නැති අඹර දිගේ....

පිහා‍ටුවක් ලෙස ගිලිහී විසිරුණ පියඹන කවුඩකුගේ...

නැගී බිඳුණ රළ වරළස වාගේ බොරවී ගලන ග‍ඟේ...

ඔබේ සිතින් මා සදහට අමතක කරළනු මැනවි ප්‍රියේ...

අමතක කරළනු මැනවි ප්‍රියේ...

කැලෑ මලක් ලෙස දෙපයට පැගුණ ගොරහැඩි මිනිසකුගේ....

කුණා‍ටුවක් මෙන් වියරුව විසිරී පැන ගිය වනය දිගේ....

හිඟා කකා ඔබ ගෙමිදුල වෙත ආ යාචක ලඳක වගේ...

ඔබේ සිතින් මා සදහට අමතක කරළනු මැනවි ප්‍රියේ...

අමතක කරළනු මැනවි ප්‍රියේ...

රන් මිණි දද බැඳි සුවිසල් මැදුරුද පොළවට සමවන්නේ...

ගුම් හඬ දීගෙන දිව යන දිය ‍රැළි වැලි මත වියැලෙන්නේ...

සිතන දෙයම නොව නොසිතන දෙය වන ලොවකය අපි ඉන්නේ...

ඔබේ සිතින් මා සදහට අමතක කරළනු මැනවි ප්‍රියේ...

අමතක කරළනු මැනවි ප්‍රියේ...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...


ටී ජී ඩබ්ලිව් ද සිල්වාගේ "මහ රෑ හමුවූ ස්ත්‍රිය" නවකථාව ඇසුරෙන් 1966 දී නිපදවූ චිත්‍රපටයට, කරුණාරත්න අබේසේකරයන් රචනාකොට, රොක්සාමි මාස්ටර් යෙදූ සංගීතයට, ජී එස් බී රාණීයන් ගායනා කල ගීයක්....

Read More!

ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ...

සිරීපාදේ වන්දනා කල කාලයක් මතකේ නැත... මතකයේ නො‍රැ‍ඳෙන තරම් කුඩා කල, කා අතටවත් මාරු වීමට අකමැති වූ මා කරපින්නාගෙන අප්පච්චී සිරිපා කරුණා කල වග අම්මා මා සමග පවසා ඇත... (උන්දෑට පින් සිද්ධ වෙන්න ඕනැ එහෙමවත් සිරිපා කරුණා කෙරෙව්වට මාව...!) ආතරයිටීස් සෑදීමට පෙරාතුව ඉස්මන් කලයුතුය... දේශාඨනයේ ඇල්මක් ඒ හැටි නැති වුවද වන්දනා ගමනක් ලෙස බොදුනුවෙකු යායුතුම ගමනක් ලෙස සිරීපාද වන්දනාව මට හැ‍ඟේ... සමනල කන්ද තරණය කොට සිරිපා වන්දනාවේ නොයෙදුනද, බොහෝ දුරින් සමනොළ ගිර දැක ඒ දසුනෙන් සිත පිනාගිය අවස්ථා කිහිපයක් හිතේ ඇත... දුරුත්තෙහි පැහැදිලි වන ආකාසයත් පරිසරයත් නිසා සමනොළ කන්ද බොහෝ ඈතට දිස්වේ... සපුගස්කන්ද යන්ත්‍රාගාරයේ වැඩ කරන සමයේ පාන්දරින් එළියට බහින මා කැළණි පාලම හරියට එනවිට උදේ හයයි තිහට පමණ වේ... බස් රිය තුල නින්දත් නොනින්දත් අතර සිටින මා හිරුට ඉදිරියෙන් දර්ශණය වන සමණොල කන්ද වරෙක දකී...

යන්ත්‍රාගාරයේ පෙට්‍රල් නිපදවන කොටසේ ඇති උත්ප්‍රේරක පරිමාව අවුරුදු දෙකකට වරක් නැවත බලගැන්විය යුතුය... එතෙක් අපේ ගෙදර ඇත්තන් සේ (හා බොහෝ මව්වරුන් සේ) හුස්මක් කටක් නොගෙන, අවුරුදු දෙකක් එක දිගටම, දිවා ‍රැ නොබලා යන්ත්‍රාගාරය ක්‍රියාත්මක වේ... උත්ප්‍රේරක නැවත වැරගැන්වීම, ඉතාමත් පරෙස්සමින් කලයුතු කාරියකි... ඉංජිනේරුවන් දෙදෙනෙකුගේද, ක්‍රියාකරවුම්, රසායනාගාර හා නඩත්තු ශීල්පීන් විස්සක තිහක පිරිසකගේ අනලස් ශ්‍රමය මතම කෙරෙන කාරියකි ඒ... සියුම් හෝ අතපසුවීමක් රටටම බලවත් පාඩුවක් කිරීමට සමත්ය...

දවස් දහයක් දොලහක් එක දිගටම කෙරෙන මේ කාරියට ඉන්ජිනේරුවන් හය දෙදෙනෙකු වැඩමුර ක්‍රමයට යෙදවේ... වැඩ මුරය හතේ සිට හත දක්වාය... වැස්ස අඩු දුරුත්තේ යොදාගන්නා බැවින් රාත්‍රී වැඩ මුරයේදී දුරුතු හීතල සම් මස් විනිවිද යයි... වැඩමුරයේ යෙදෙන්නන්ට අමාරුම වේලාව නම් පාන්දර දෙකය... ලෝකයේම බොහෝ යන්ත්‍රාගාර වල අනතුරු සිදුවී ඇත්තේද මේ වේලාවටය... මිනිස්සුන්ට තදින්ම නින්ද යන්නේ මේ වේලාවට විය යුතුය... ක්‍රියාකරවුම් ශිල්පීන් ගේ කාරුණික තේ කෝප්පයත් බනිස් ගෙඩියත් මේ වේලාවට මසුරන්ය... පාන්දර තුන හතර වන විට කිලෝමීටර් හත අටක දුරක් යන්ත්‍රාගාරය තුලම උඩ පල්ලෙහා ඇවිද හමාරය... කම්කරුවන් එහා මෙහා වූවා කියා ඔවුන් එනතුරු ඒ කාරිය කිරීමට රසායන ක්‍රියාවලිය ඉඩදෙන්නේ නැත... සෝඩියම් කාබනේට් මුට්ට ඔසවාගෙනවුත් දියකර පොම්ප කලයුතුය... රසායනාගාර ශිල්පීන්, පෑ භාගෙන් භාගෙට සාම්පල් දැමිය යුතු සාම්පලය, වේලාව එහාමෙහා කොට පැයකට වරක් දැමීමට දරන මාන බැලීම්ද, උකුසු ඇසින් බලා සිට, අප විසින්ම සාම්පල් දැමීම කළ යුතුය...

වෙවුලන දෙපාවල තෙහෙට්‍ටුව වලකාලීමට මෝටර් පාදමක් මත, තහනම් වුවද, මදක් වාඩිවෙමි... හිස පහතට නැඹුරුවී ඉබේම නින්ද යාමට එයි... නැගෙනහිරින් එන ලාහිරු කදම්බය භාගෙට පියවුණු ඇසි පිය මත ලාරත් පහැයක් ඇතිකරයි... ඉබේම දිගහැරෙන ඇසිපිය, ඉදින් ඒ සුන්දර දසුන නෙත ගැටීමට සලස්වයි ... සිත තුල ජණිතවන අප්‍රමාණ භක්තියත්, ඒ මණස්කාන්ත දසුනත් නිදිමත සැබැවින්ම පළවා හරියි...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
වසර කිහිපයකට පසුව නැවතත් සිරී පාදය අමුතුම කෝණයකින් දු‍ටුවෙමි... ඒ, අප වැනි බොහෝ දෙනෙකුගේ දාඩිය මහන්සියෙන් පෝෂණය වූ ලංකාවේ තෙල් ව්‍යාපාරයෙන් කොටසක්, ලංකාවේ මිනිසුන්ගේම සල්ලිවලින් මිලට ගත් ඉන්දියානු සමාගම සමග චීන වරායට ගිය ගමනේදීය... රාජකාරිය නම් අනූනම අවුරුද්දකට අත උඩින් බද්දට දුන් චීන වරාය තෙල්සංකීර්ණයේ ඔවුන් කර ඇති "සංවර්ධන කටයුතු(?)" නිරීක්ෂණය කොට, තවමත් බලාත්මක නැති ගිවිසුම නැවත ලිවීමේ කටයුත්තය... රත්මලාන ගුවන් තොටින් අහසට නැගි සැනින් සිරී පාද කන්ද දිස්වුණි... මා ඉදිරියෙන් අසුන් ගෙන සිටි එකල සමාගමේ ප්‍රධාන විධායක වූ රාමක්‍රිෂ්ණන් මහතාට මා එය සුරතින් පෙන්වීමි... Is that Adam's Peak..? ඔහු මා නැවත විචාලේය... මා හිසින් පිලිතුරු දුනිමි... මගේ අපුල පරයා සිරී පාද කන්ද පෙරමෙන්ම උපේක්ෂාවෙන් මණස්කාන්තව පෙරඹර නැගී තිබුණි...

ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ..... ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.....
අමා මහ නිවනෙහි සැප දෙ උතුම්....
නිරිඳා දිලිඳා එකසේ....
සිතලා සැනසු දෙසූ සදහම්....
ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.....

මේ ඝොර සසරේ... මහ ඝණ අඳුරේ....
තැවුණ පාපී දනා.... තැවුණ පාපී දනා....
මෙත් ගඟ නාවා... සිත් මග පෑවා....
මාරජී භගවා.... මාරජී භගවා....
පය ධූලී සේ සලකා... රාජ සෞභාග්‍යාතැරි නරදම්....
ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.....

පේරුම් දම් පුරා, මරුන් මන් මරා....
අනර්ඝ මෝක්ෂේ ලැබී... අනර්ඝ මෝක්ෂේ ලැබී...
ලෝහිමි ධර්මේ සදාය සාමේ....
තුන්ලොව තාම වඳී... තුන්ලොව තාම වඳී...
ශ්‍රී පාමුල ලෝ හිමිගේ.... ශ්‍රී පාමුල ලෝ හිමිගේ....
මගේ හිස පාපිස්නකට පුදම්....
ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.... ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.....
අමා මහ නිවනෙහි සැප දෙ උතුම්....
ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.....
ශ්‍රී පා වඳිමූ මුණිගේ.....

ගීතය අහන්න...

හින්දි තණුවකට අනුව කරුණාරත්න අබේසේකරයන් විසින් රචිත මේ ගීය සංගීතය යොදා ගායනය කරමින් සිසිර සේනාරත්නයන් නිර්මාණය කර ඇත්තේ 1956 දීය...

Read More!