ලතා දිසානායකගේ සින්දුත් බොහොම ලස්සනයි... නමුත් වාදනය වෙන්නේම නැති තරම්... මේ ගීතයේ පබැඳුම බොහොම සියුම්... මුල් කොටසින් කියවෙන්නේ තම ස්වාමියාගේ මුවින් පිටවිය යුතු වදන්... තම ස්වාමියා දෙස දයානුකම්පාවෙන් බලන කෙනෙක් කියනා ගීයක්... මගේ හිතට හරිම සමීපයි...“එපා බලන්නට සැකයෙන් මා දෙස, මා සිත එක්ටැම් ගෙයක් නොවේ
ගී රස වෑහෙන කැටපත් පවුරකි”
මිහිරි හඬින් කිව මැනවි ඔබේ
සුරා බඳුන් ලඟ නුරා රැගුම් දැක, ඔබ කිරි දරුවකු සේ
ඔබේ සුසුම මට පමණයි දැනුනේ, නිහඬ හැඬුම මට පමණයි ඇසුනේ
ලස්සන නොදකින හිස් මිනිසුන් මැද, ඔබ පුන් කලසක් සේ
නිවා තැවුල යලි හමුවිය යුතු වේ, එදා ලොවම මට රස උල්පත වේ
සිංදුව අහන්න...
Posts
0 ප්‍රතිචාර :
Post a Comment