උඩහ ගෙදර රං එතනා දෝතට දිය බොයි...

උදෙන්ම දුරකථන ඇමතුමක්... "මචං අර දුමී, උගේ සෙට් එකත් එක්ක හෙට අපේ ගෙදර එනවා... උඹත් අනිවා එන්නෙ ඕනේ ..පැදුරක් හොඳේ...විස්තර දවල් වෙලා කියන්නම්..." මගේ හිතවත් දුකාගෙන්.... ඊලඟට පෑ දෙකකින් විතර ආයෙමත් "මචෝ වැඩේ prepone වුනා... අද රෑට..." "හප්පට සිරි...OK OK" මමත් මේ කම්මැලි කමට සති අන්තය මේකේ අස්සට වෙලා ඉන්නවා... අරහෙන් සුලා මල්ලී කථාකරනවා එහේ එන්න කියලා... මම මෙහෙම අස්සට වෙලා ඉන්නවා දැකලා දවසක් ගල්මල් අයියත් ගෙදරටම ඇවිත් සොයා බැලුවා... (මූට Home Sick නිසා පිස්සා වෙලාද කියලා බලන්න වෙන්නෑති..!!!). මොනවා වුනත් මම වාසනාවන්තයි... මව් බිමෙන් පිටවුනත් එහෙම සොයා බලන, ඒ වෙනුවෙන් යමක් කරන යාලුවෝ ලැබෙන්න... (වචී පරම නොවී...!!! ඕං දැන් මණ්දාකිනියකිනුයි තවත් පි‍ටුවකිනුයි දුම් පිටවෙන්න ගනී...)

කොහොම හරි සංග්‍රහ බර සේරම දුකාගෙයි, දුකාගේ ගෙදර ඇත්තන්ගෙයි කරපිට... දුමී (ගිටාර්), දර්ශන (තබ්ලා), රජීව් (බොන්ගෝ), හා බ්‍රයන් කට්ටිය රෑ දහය හමාරට පටන් ගත්තු පැදුර අවසන් වුනේ (කළේ) පාන්දර හතහමාරට විතර... කදිම පැදුරක් ඒක... කඳු නගිමින් පල්ලම් බහිමින් හැල්මේ දුවමින් ඉකි ගසමින් ගැයෙන ගී මනරම්ව ඇසුනා.... අතරින් පතර රස කථා, හා බ්‍රයන් ගේ ඉල ඇදෙන comment... "ඇස ප්‍රීති කරන රූපා...", "මුතු වාගේ බබලනවා...", "මල් සිනා උදා වුනා...", "දෑස වසා ගමි..." එතකොට මිල්ටන් ඩබලගේම සින්දු.. හරිම ලස්සනට ඔවුන් වාදනය කරමින් ගායනය කරා... ටොප් ක්ලාස් ටෙස්ට් එකක්...

ඒ අතර මට අතුල සෝමසිරිගේ ගීයක් ගයන්න ඕනෑ වුනා (ගී කියන්න හරි හැටි බැරි වුනත්...) එතකොට දර්ශන (තබ්ලා) කියාපි "ඒ මගේ මාමා නේ..." ඔන්න බලමු... ඒ වියයුතු ලෙසින්ම දර්ශන මැක්සා ටෙස්ට් එකක් තියන දක්ෂයෙක්... මට තව අපූරු දෙයක් මෙ අතර නිරීක්ෂනය වුනා..මේ පැදුරට තව නියම තරුණ තරුණියෝ ටිකකුත් සෙට් වුනා... ඔවුන් මේ කාන්තාර ලෝකේ ටිකක් කල් ඉන්න උදවිය මට වඩා... මනෝජ්, ජනක, හශිත, හශිතා, මනෝජ් ගේ බිරිඳ හා මස්සිනා... අපි (මමයි දුකයි) හද්දා පරණ ඒවාට සෙට් වෙන කොට හශිත මෙහෙම කියාපි... "අපි ගොඩක් පරණ සින්දු දන්නේ නැහැනේ... ඒ නිසා ටිකක් අලුත් එවා කියමු හැබැයි දෙදාහෙන් මෙහා...." ඔව්... මෑත කාලෙදී බිහිවෙච්චි, සාදයකට හෝ පැදුරකට කියන්න මතක හිටින... ඔව් මෙන්න මේකයි වචනය... අනායාසයෙන් මතක හිටින ගී කීයක් බිහි වෙලා තියනවද...? තියනවනම් මගේ කණ නොවැටී, මතකයේ නො‍රැඳුනාවත්ද...? නොදනිමි කාගේ දොසා... මඩිස්සලේට හෙන ගැසූ විට කිල්ලෝටය ඉතිරි වෙද...? මොනව වුනත් ඒ යෞවනයින්ටත් ඉස්තරම්ම පන්නයේ රස වින්දනයක් තිබ්බා... එතන හිටිය බාලම කොලූ, මනෝජ් ගේ මස්සිනා, සිංදු මෝලක්... ඔහු පැ‍රැණි ලස්සන සිංදු බොහොමයක් දන්නවා...

මගේ මේ සුලු ව්‍යායාමයෙනුත් ඒ ලස්සන සිංහල ගී, චිරාත් කාලයක් යහතින් වැජඹීමට, පොඩි හෝ තල්ලුවක් ලැබේවා....

අද ගීය සුනිල් සරත් පෙරේරා මහතාගේ මුල්ම රචනය, අතුල සෝමසිරිගේ හඬින්...

උඩහ ගෙදර රං එතනා දෝතට දිය බොයි...
රත්තරනින් ගිගිරි වළලු රන් රසු හඬ දෙයි...
දණ්ඩි පැටව් උඩ පැන පැන පැන රණ්ඩු දබර වෙයි...
සුදට සුදේ කොකෙක් ඇවිත් වක්කඩ ලඟ දොයි....

පලා ගිරා නලා හඬට රොන් රස ඉල්ලූ...
ඇසේ මලින් මල පුබුදන මී මැසි සින්දූ...

සමන් ගිරේ ගිරේ ගිරි මුදුනට යන සමණලුනේ..
පාර කියනවද අප හට සිරිපා තඹරේ....

උඩහ ගෙදර රං එතනා දෝතට දිය බොයි...
රත්තරනින් ගිගිරි වළලු දෑතම රඟ දෙයි...

සිංදුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...