ආශා....

"හලෝ... හලෝ ලීසා... සුභ සන්ධ්‍යාවක්.. කොහොමද.... මොනවද අලුත් තොරතුරු?"
"ඕ... සුභ සන්ධ්‍යාවක්... සුභ සන්ධ්‍යාවක්.. ඔබට ආයෙමත් මතක් වෙලා අපව... අලුත් තොරතුරු තිබෙනවා ඉතින්..."
"දිගටම කියන්න..."
"ම්ම්ම්... ඒකනම් ඉතාම අලුත් තොරතුරක්ම තමා... ඒත්..."
"ඇයි ආයෙමත් නවතන්නේ..."
"ඇයට භාෂාව නුහුරුයි... අලුත්කම නිසාම..."
"කමක් නැහැ... හෙට සෙනසුරාදා සති අන්තය.... මම දුර ගමනක් යනවා... ඊට කලින් මේ...."
"හොඳයි එහෙමනම්... ස්ථානයෙහි වෙනසක් නැතැයි සිතනවා...?"

"සුභ සන්ධ්‍යාවක් ඔබට...."
"සුභ සන්ධ්‍යාවක්...  හා.... ලස්සන විසිත්ත කාමරයක්.... අපි කොතැනටද...??"
"එන්න මේ කාමරයට... එය තරමක් උණුසුම්... සීත සුලඟ කෙලින්ම වීදුරු වල වදින්නේ නෑ අනෙක් කාමරයේ මෙන්..."
"ඕ.... මේ ඇතිරිලි... ඉස්තරම්ම ඒවා....!! ඔබ තනිවමද මේ විසාල නිවසේ....??"
"ම්ම්ම්....ඔව්...ඔව්... මෙතැන නානකාමරය....."
"සමාවෙන්න..... පුද්ගලික තොරතුරු විමසුවාට....."
"නැහැ.. නැහැ ප්‍රශ්නයක් නැහැ... ඔබ අලුත් යැයි ලීසා කීවා..."

"අපට අමතර ඇතිරිල්ලක් ඕනෑ වේවි....."
"නැහැ.... අවශ්‍ය නෑ.... අනෙක් අයගෙන් මෙසේ ඉල්ලීමක් ලැබෙන්නේ නෑ...ඇයි මේ....?"
"අනේ  කරුණාකර... කරුණාකර.... අමතර ඇතිරිල්ලක්..."

"ඔ... ඕ..... මේ මොකද....??"
"සමාවෙන්න.... මේ මගේ සිරුරේ හැටි.... මේ හැදුනාම සාමාන්‍යයට වැඩි දවසක් තිබෙනවා..."
"ෂහ්....... ලීසා  දන්නවාද මේ බව..?"
"මම කොහොමද ඇයට කියන්නේ......... මට ආපිටම මගේ රටට යන්න වේවි..... ඇය මට ඉංග්‍රීසි භාෂාවත් උගන්වනවා..."
"හ්ම්ම්ම්ම්.... ඒකත් එහෙමද එහෙනම්...... "
"නෑ... නෑ... කරුණාකර නවත්වන්න එපා.... ලීසා මට හොඳටම දෙස් තබාවි... ඒ ඇරත්... ඇරත්.... මමත් මේ... ගොඩාක් කාලෙකට පස්සේ......."
"නැහැ... කමක් නැහැ... මගෙ හිත වෙනස් වුණා..."
"සමාවෙන්න ආයෙමත්... ඔබ ලීසාට කියන්නේ නැහැ නේද..?"
"නැහැ... නැහැ... බයවෙන්න එපා... ඔබ පිරිසිදු වෙන්න එහෙමනම්.... අතන තවත් අලුත් තුවායක් ඇති... අවශ්‍යනම් ඒකත් පාවිච්චි කරන්න..."
"ස්තූතියි..."

"ඔබට බොහොම මහන්සි පාටයි... ඔබ එනවිට මා ඔබව හොඳින් දුටුවේ නෑ... ඇයි මේ මහන්සි පෙනුම...?"
"අපි හයදෙනෙක් එකම කාමරයක නවාතැන් ගන්නේ... වාඩිවී හිඳින්නවත් තැනක් නෑ අපට..."
"ඔහ් එහෙමද... ඔබ චොක්ලට් පුඩිම් කන්න කැමතිනම්... තිබෙනවා... කාලා යන්න... කෝපි මැෂිමේ කෝපිත් තිබෙනවා.. තෙහෙට්ටුව නිවාගන්න... මෙන්න ලීසාට වූ පොරොන්දුව... මේක ඔබගේ, මෙය ඔබ තබාගන්න..."
"අනේ ඔබ හරිම කරුණාවන්තයි... මට කණගාටුයි... මට කණගාටුයි.... කරුණාකර මාව එක් වරක් වැලඳගන්න...."

"පුප්ඵානි හෙ'ව පචින්නතං - බ්‍යාසත්තමනසං නරං

අතීත්තං යේව කාමේසු - අන්තකො කුරුතේ වසං"

පඤ්චකාමයන් නැමැති මල් පමණක් රැස් කරන්නා වූ, විශේෂයෙන් එහි ඇලූණු සිත් ඇති මිනිසා, ඒ කාමයන්හී තෘප්තියට නොපැමිණ සිටි කල්හිම, මාර තෙමේ තමාගේ වසඟයට ගනී.

- ධම්මපදය: පුප්ඵ වග්ගය -
෴