සඳ වැසුනට, ඉර ගිලුනට, කමක් නෑ...

"මොකද අනේ මේ පාර ලඟට වෙලා කරන්නේ...? ගිනි අව්වේ...?".... "නෑ, මං මේ මොකද පරක්කු කියලා බලන්න ආවා..." "ඇයි, මොකෙක් හරි මාව පැහැරගෙන යන්න ඇති කියලා හිතුවද..." සඟවාගත් හිනාවෙන් යුතුව අඩෝවැඩිය මලු කිහිපයත් ‍රැගෙන ගෙතුලට යන්නේ මගේ සිත දන්නා ඇයයි.... කුඩා කල හැන්දෑවට නිදා අවදිවන මා, මගේ මව ලඟ නොසිටියහොත්, නොනවත්වා පැය දෙකක් පමණ එකදිගට අඬන බව (මව ඊට පසු පැමිණියත්) ගමේ අහල පහල වයසක උදවිය මා සමග පවසා ඇත... ඇත්ත... අදත් ඒ කාංසිය මටනම් දරා ගන්නම බැරි දෙයක්.... පලමු දරුවා ඉපදෙන තෙක් අවුරුද්දක් පමණ ‍රැකියාවට ගිය ඇය, දරුවා බලා ගැනීමටත් මගේ වැඩ පල බලා කියා ගැනීම පිණිසත්, එක සිතින් නිවසේ නැවතුනු අවස්ථාවේ මගේ සිත ඔල්වරසන් දුන් හැටි ඇයට ඇසුනානම්...? මා ඇය දමා ‍රැකියාවට ගොස් පැමිණියත්, ඇය මා දමා හන්දියටවත් ගොස් එනතෙක් බලා ඉන්න බැරි තරමට මගේ සිත බොලඳ වූයේ කෙසේද...? ඇගේ සෙනෙහේ සෙවණේ එසේ ගත කල කාලය නිමාකොට, ගව් දහස් දුර ගමනක් එන්නට පාර කැපුණේ කෙසේද...? හිත් පිත් නැති මේ කාබන්, සිලිකන් අංශු හරහා ගොඩනගාගත් කව්ලුව නොවන්නට, මා නරුමයකු, සල්ලාලයකු වන්නට හොඳටම ඉඩ තිබුණි....
මේ දවස් කිහිපය ගතකිරීම ඉතාම අසීරු වීගෙන එයි... නියමිත නිවාඩුව කල් නියමයක් නැතුවම ඉස්සරහට යන සැටියෙකි... යාම ගැන කල්පනා කරන විට ඒම ගැනද සිහියට ඒ... ඒ සිහිලැල් උරමඬලේ මුහුණ හොවා, කප්පරක් කඳුලු වලින් නහවා නැවතත් මෙහි ආපසු ආයුතු බව සිහියට ඒ... තනියට ඇත්තේ ඈ එවූ හසුන් පත් පමණි... ඒවාද විටෙක මා අන්ත අසරණ භාවයකට පත් කරයි....

මේ එයින් එකක මා ගැන ඈ...

"උන්මත්තකයාය ඔබ...
නිබඳ මවෙත දැවටී සිටින...
හිතුවක්කාරයාය ඔබ...
ඇසිල්ලකින් කෝපවන...
සෙනෙහෙවන්තයාය ඔබ...
ජීවිතය පුදා මා රකින....
යාචකයාය ඔබ...
නොසන්සි‍ඳෙන ආදරය අයදින...
හිමි සඳුය ඔබ... මගේ දිවිය...
ආදරයෙන් පුරවාලන... "

ඒ ආදරය වෙනුවෙන් කව් ගී ගොතන්නට මට නොහැකිය...
අනුන් ලියූ, ගැයූ, ගීයක් සටහන් කරමි....

සඳ වැසුනට, ඉර ගිලුනට, කමක් නෑ...
මල් වැ‍ටුනට, තරු නිවුනට, කමක් නෑ...
ඔබ ආයේ දකින තුරු මට ඉවසුමක් නෑ...
සුදු නොමැති ලොවක තනියෙන් ඉඳ පලක් නෑ...

ඔබ නම ඇසුමයි මට ඇති ඉමිහිරි සංගීතේ...
සුදු මා ඇමතීමයි මා ඇහු මිහිරිම ගීතේ...
ගල් කැට අතරින් මැණිකක් ඇහිඳීම අසීරුයි...
ඇහුලූ මැණිකද සුරකිණ එක එයිට අසීරුයි.... සොඳුර...
එයිට අසීරුයි....

ඔබ සිටින පාලු සොහොනක් වුව මට හොඳයි කියා...
මම එමි රජදහනක් ලැබු ලෙස හැම සැපක් තියා...
මුලු ලොවම අමතකයි ඔබ ලඟ සිටින වෙලාවේ...
ඒ මොහොතක මගේ අවසානය ලඟා වුනාවේ... අවසන්
හුස්ම ගියාවේ......

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

Read More!

රුවන් මුවා පොලෝ තලේ...

රුවන් මුවා පොලෝ තලේ... ගොයම් සුනීල මණ්ඩලේ...
උදම් සිතින් ගයන්නේ සිංහ ගීතයයි ...
ත්‍රී සිංහලේ...

යසස් කුසුම් පිපි වැණී... සුගන්ධ ලූ දිගන්තයේ...
සුනන්දනීය සිංහලේ... ලැගුම් බිමයි වසන්තයේ...
ලැගුම් බිමයි වසන්තයේ...

වහල් යදම් සිඳී බිඳී... කසුන් විකුම් විමාණයේ...
ප්‍රබුද්ධ ඥාන දීපයෙන්... උතුම් සිතුම් පැතුම් නැගේ...
උතුම් සිතුම් පැතුම් නැගේ...

අනන්ත වූ කලා රසෙන්... සුරංගනා ලොවක් මවා...
උනුන් බැඳී ප්‍රබෝධයෙන්... නැගෙව් නැවුම් ලොවක් මවා...
නැගෙව් නැවුම් ලොවක් මවා...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...

Read More!

ඈත කඳුවල ගලන දොල බඳ...

කලින් පෝස්ට් එකේ වුනු සංවාදය මගේ හිත පැහැර ගත්තා...නිර්ණාමික කමෙන්ට් ගැන පොදුවේ මගේ පැහැදීමක් නැතිවුනත්, ඒ තැනැත්තා හැබැයි කවුරු වුනත් යහපත් සංවාදයකට මග පෑදුවා... හිතේ නරකක් නපුරක් නැතිව, මට තේරුණු විදිහට...

සිතින් නොසිතින් හිටියත්, මාලු දැල අදින්නෝ, තම වීරිය අවංකවම දැලේ වරපට මත මුදාලිය යුතුමයි... නැතිනම් සියලු දෙනාගේම අඩු වැඩි වන වීරියත්, කාලයත් අපතේ... කලින් වතාවක කිව්වා වාගේ, මම කිහිප වතාවක මාලු දැල් අදින්න අත් උදව් දීලා තියනවා... ලේසි වැඩක් නෙවෙයි.... රිද්මය නොබිඳිය යුතුයි... නැත්නම් අනෙක් අයගේ ශක්තිය විසින් ඔබව ඉවතට තල්ලු කරනවා... මෙහෙයවන්නාට සවන් දියයුතුයි... නැත්නම් පි‍ටුපසට ඒමත් පැත්තට ඒමත් කල යුත්තේ කොයි වෙලාවේද කියා තේරෙන්නේ නෑ... අවංකව ශක්තිය මුදා හල යුතුයි.... අඩමානෙට අල්ලන් හිටියොත් තමන්ගේම අත කැපෙනවා... අපිත් පුංචි පහේ දැලක් ඇද්දා නේද?

ලක්ෂ්මී පෙරෙරා හා මැතදී අප අතරින් වියෝවූ රෝහිත විජේසූරියන් ගායනා කල මේ මනරම් ගීතය මගේ හිතේ කොණක තැන්පත්ව තිබුණා....

ඈත කඳුවල ගලන දොල බඳ...
ගොලුවෙලා හද ආදරේ...
වසන්තය යලි උදාවනදා...
පතන්නෙමි ඔබේ ආදරේ...

ළහිරු එළියේ කුරුල්ලන්ගේ මියුරු ගී රද ආදරේ...
අපට එක්විය නොහැක එනමුදු සදා නොමියයි ආදරේ...

සැන්දෑ අඳුරේ පුරුදු බටලී රාව මතුකල ආදරේ...
ඇසේ කඳුළැලි සුසුම් අතරින් නිවෙයි හද පිරි ආදරේ...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න... හිතේ තියන දෙයක් ලියලම යන්න...

Read More!

නොනිදා පහන් කලේ...

‍රැවැට්‍ටුවා... මෙච්චර කාලයක්ම මාත් එක්ක හිටිය මගේ විශ්වාසදායී "ඉව" මාව ‍රැවට්‍ටුවා... මම වයසට ගිහිල්ලා.... නැත්නම් මොකද්ද හේතුව... ඉතාම අහිංසකව කල ඒ ඉල්ලීමේ හතර මායිම් හොයන්න හිත කිව්වේ එකනේ... ඒත් මම බයයි... කෙනෙක් මාව පරීක්ෂා කරන්න හදනවද...? හිත් එක්ක කරන සෙල්ලම් කරන්නේ නැහැ මම.... මගේ හිතත් එක්කත් සෙල්ලම් කරන්න දෙන්නෙත් නැහැ මම... මගේ "ඉව" තමයි මෙච්චර කල් මාව බේරුවේ... මෙදා උඹ ඇයි මාව පාවල දුන්නේ...? තව ඩිංගෙන් සුන්දර හදවතක ඇසුර අහිමි වෙනවා... එච්චර දරුණු වචන වලින් දමල ගහලත් ආයෙත් ඉවසිල්ලෙන් ලියන්න තරම් අහිංසක හිතක... තනියෙන් හිටිය හින්දම හොඳයි එක අතකට.... නැත්නම් මේ විස්සෝපයන් ඇයට කොහොම තේරුම් කරලා දෙන්නද...?

නොනිදා පහන් කලේ...
ඊයේ මුලු රෑ... කවුරු නිසාදෝ...

සොඳුරු අතීතයේ කඳුලින් ලියැවුනු....
මතක පොතේ රන්වන් පි‍ටු පෙරලා...
ඉවුරු තලා ගිය සතු‍ටු සිනා මැද...
නොනිදා පහන් කලේ...
ඊයේ මුලු රෑ... කවුරු නිසාදෝ...

සඳගිරි පව්වේ සඳ කිඳුරිය සේ...
ආශා සලුවෙන් සියොලඟ සරසා...
මියුරු නුරා රස මාසිත පොරවා...
නොනිදා පහන් කලේ...
ඊයේ මුලු රෑ... කවුරු නිසාදෝ...

මධු සඳ කිරණේ සිසිලෙන් නාවා...
සුදු මල් කැකුලක මුවරද පුරවා...
මුව ගොලුවුණු රෑ සිත දොඩමලු වී...
නොනිදා පහන් කලේ...
ඊයේ මුලු රෑ... කවුරු නිසාදෝ...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න... හිතේ තියන දෙයක් ලියලම යන්න...

Read More!

මහ වැස්සක් බිමට හලා නිදහස් වූ අහසක් සේ ...

"මොකද්ද මේ හැමදාම කියන කථාව...
ඒ දේ අතීතයේ වුනා... දැන් මට ආයේ ඒ අතීතයට ගිහින් ඒක නිවැරදි කරන්න බෑ..."

"ඔව් ඇත්ත... නමුත් ඇයි මට හැමදේම එළිදරව් කලේ නැත්තේ ... මම මෙච්චරම ආදරේ බවත් දනගෙන... එක්කෝ මගේ ආදරේ ඔයාට වටින්නේ නෑ... මේක නිකම් සම්මුතියක් විතරයි..."

"ඒවා ඒහැටි මතක තියාගන්න තරම් දේවල් නෙමෙයි මට... අනික මේ අවුරුදු ගනනාවකට උඩදී වුනු දෙයක් මතක් කර කර මොකක්ද්ද මේ හැමදාම කරන කන්දොස්කිරියාව..."

"හ්ම්ම්... මමනම් අහලා තියෙන්නේ කෙනෙක් ගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය අමතක කරන්න බැහැයිලු කවදාවත්..."

"වෙන්න ඇති... නමුත් ඒක එහෙම පරිපූර්ණත්වයට පත්වෙච්චි ප්‍රේමයක් නෙවෙයි.... ඒක අකාලයේ ඇතිවෙලා අකාලයේ පරවෙච්චි ප්‍රේමයක්... කී සැරයක් කියන්නද මේක...?මොකද්ද මේ ආයේ ආයේ කියවා කියවා විඳින සතුට...?

"ඔයා හිතනවද ඒක සතුටක් කියලා... ඒකෙන්ම පේණවා ඔයාට මගේ ආදරේ ගැන තියන තක්සේරුව... මම ලෝකයක් කියලා හිතාගත්තට ඔයාට තවත් අවස්ථාවක් විතරයි නේ...?"

"ඕන දෙයක් හිතාගන්න... මම මැරුණහමවත් තේරුම් ගන්නේ නෑතෑ...

මහ වැස්සක් බිමට හලා නිදහස් වූ අහසක් සේ ...
ඔබ නිසොල්මනේ එපා හිඳින්න...
ඔබේ නිහඬ බව මට බැහැ දරාන ඉන්න...
අනේ තව ටිකකින් හිනාවෙලා කතාකරන්න...
ඔබේ නිහඬ බව මට බැහැ දරාන ඉන්න...

විරසක සුසුම්... මහගෙයි පුරා ඇසෙන්නේ....
කවුලුදොරින් ගෙට එන...
නිදිනැති අටවක සඳ..
තනියහනේ සරදම් රටා වියන්නේ...

විසක‍ටු ඇනී...
ආතුර වූ සිතට ඔබේ...
ඔබ මට කියාදුන්න සෙත් කවියක් කියන්න...
නිවැරදි මිනිසුන් කොයි දෙසද ඉපදුනේ...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න... හිතේ තියන දෙයක් ලියලම යන්න
Read More!