සිහින් සිනිඳු දුහුල් රිදී රේණු වල නැගී...

මැතක සිට ඇසෙන්නට ලැබෙන වචන සමූහයක් නම් "ගේය පද රචනය"ය... ඉස්සර කීවේ සරලවම ගී පද රචනය කියාය... කවදාක කොහොම කොයි තැනකද මෙය සිදුවූයේ.... ඒ ලස්සන බව සැබැවි.... "සුභාවිත ගීතය" කියාද අසන්නට ලැබේ... නූතන ගීයට නම් සතර කොටසක් අවැසිය; ගීය ලියන්නාත්, තණුවක් [tune - අපට පරම්පරා දෙකකට කළින් උදවියට 'චූන්' වූයේද මෙයමය] යොදන්නාත්, ගයන්නාත්, සංගීත සංයෝජකයාත්ය...

කවිය ගීයෙන් වෙන්වන තැන සමහර අවස්ථාවලදී ඉතා සියුම්ය...

"සඳ දිය කොට - කිරිවතුරෙන්... 
ඒ දියරෙන් - මුව දෝවා... 
දිව මතුරක් වන් - නැළැවිලි ස්වරයෙන්.... 
මතකයි මා - නැළවූවා.... 

දොයි දොයි දොයි - දොයිය බබා... 
බයි බයි බයි - බයිය පුතා..."

වික්ටර් රත්නායකයන් ගීයක්; කවියට නගා ගායනා කොටද පෙන්වයි... "

කිරි වෙහෙරට මල් නෙලුවට - මගෙ මතකය මට සුවඳයි.. 
මල් අරගෙන ගිය ඔයාට - සම්මා සම්බුදු සරණයි".. 

ශශිකා නිසංසලා ගේ මේ ගීය මට ඇහෙන වාරයක් පාසා මතක් වන්නේ 138 පිටකො‍ටුව බස් රථයට මහරගමින් ගොඩනැගෙන නූස්, පිලිවෙලට හැඳ පැලඳි මැදිවියපත් විරිඳු ගායකයාය... "

ඊලඟ නැවතුමෙන් බසිමි - වැස්සක් එන්නට වාගෙයි.. 
සල්ලි දුන් නොදුන් සැමටම - සම්මා සම්බුදු සරණයි..."

දෙන්නාටම ඇවසි නම් තනු මාරු කරගත හැකිය...

පොදු පිළිගැනීම නම් ගායනය සඳහා විරචිත පද මාලා ගේය පද ලෙස ගැනීමය... ඒත් ඒ සියුම් සීමාව මගේ දැනුමට හසු නොවේ...  

කන්දේ දෙයියන්ට පින් දීපන් නෑනෝ...  
පින් දෙඤ්ඤං අයියණ්ඩී පින් දෙඤ්ඤංකෝ... 
කොල අතු කාපාලා එල්ලන්කෝ නෑනෝ... 
එල්ලඤං අයියන්ඩී එල්ලඤංකෝ...

කවියක්ද ගීයක්ද..???

මෙය වාග් විද්‍යාව හරහා විසඳාගත යුතු ප්‍රස්නයක් යැයි සිතමි... සමහර කවි කෙලෙසකවත් ගී බවට පෙරළනු නොහැකි බැව් සාශ්ත්‍රඥානය ඇත්තවුන් කියනු අසා අත්තෙමි..

සංගීත රත්නාකරය, නෘත්‍ය රත්නාකරය, සංගීත පාරිජ්ජාත වැනි ග්‍රන්ථ හැදැරීමෙන් මෙව්වාට යහමින් උත්තර සම්පාද කරගන්නට කැමැත්තනට ඉඩ ඇත්තේය. ඒ සද් කාරිය වියතුන්ට තබා සරල රසිකයන් වෙන මා වැන්නවුන්ට ගෝචරවන ගී ගයන ගායකයෙක් ගැන ලියැවුණු වර්ණනාවක් ගැන කියන්ටය මේ සැරසිල්ල ; අර අඬහැර පෑවේ එතැනට එන්නය..

මේ මහැදුරු සුනිල් ආරියරත්නයන් ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධනයන් ගැනය....  

""ක්ලැරන්ස් ගේ ගී තනු ඔහුගේ ගී පද රචනාවලට වඩා ප්‍රශස්ත මට්ටමේ ඒවාය. මේ ගී තණු බිහිවී ඇත්තේ පද රචනාවත් සමගමය. පද මාලාව නිර්මාණය වෙද්දීම තනුව නිර්මාණය වී ඇත. නැතහොත් තණුව නිර්මානය වෙද්දීම පදමාලාව නිර්මාණය වී ඇත. නිර්මාණද්වයම ඔහුගේය. එනයින් ඔහු 'වාග්ගේයකාර' නම් වෙයි. 'වාග්ගේයකාර' යනු පද රචකනයත් තනු රචනයත් දෙකම කල හැකි තැනත්තාය. මේ නිසාදෝ ඔහුගේ ගී වල තනු, පදමාලාව හා අත්‍යන්තයෙන් බැඳී සිටී. ඒවා පදමාලාවේ අරුතට සාකල්‍යයෙන්ම ගැලපෙයි. සෞන්දර්‍යාත්මක බවින් ද යුක්තය"""   - පි‍ටුව 103 - ශ්‍රී ලංකාවේ කණ්ඩායම් සංගීතය - සුනිල් ආරියරත්න.

තවද "සිහින් සිනිඳු දුහුල්" - නැමැති ගීපදමාලාව ගැන බන්දුල පද්මකුමාර නැමැති විචාරකයා 1973 අප්‍රේල් 23 විසිතුර පත්‍රයට මෙසේ ලියූ බවක් එම පොතේම 101 පිටේ මෙසේ සඳහන් වේ...  

"මෙවනි ගී නිර්මාණ කණ්ඩායම් ගී අතර විරලය. එයට හේතුව සංගීතය පිලිබඳ පුළුල් දැනුමත් ජීවිතාවබෝධය හා සියුම් වින්දන ශක්තියත් සමග ප්‍රතිභා ශක්තිය ද ඇති සැබැ කලාකරුවන් සංගීත කණ්ඩායම් අතර විරල වීමයි. එවැනි හැකියාවන් හා දැනුමක් ඇති ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධන, කණ්ඩායම් ගී නිර්මාපකයින් අතර පෙරමිනේ සිටී..."

අවිවාදිතය... ඉන්ද්‍රානී පෙරේරා ගයන මේ ගීය අසා ඔබම තීරණය කරන්න...

සිහින් සිනිඳු දුහුල් රිදී රේණු වල නැගී...
සිහින් දෙපා පොඩි හොවලා ලොවට එන සැටී...
පලඟැටි ගී තනුව අනුව මලක් මත ‍නැගී...
සඳ කුමරියේ පිණි කැට නා නැවත යනසැටී...

සඳ කුමරියේ කුමරු ඔබේ නොදැක ඇයි මෙසේ... 

කලකට ඔබේ වත පෙන්වා නැවත හැකිල යේ.... 

කුමරු සොයාගන්නට ඔබ නෑ සැරසෙන්නේ... 

සඳුන් ගසයි සමන් ලතාවයි මුමුණන්නේ.... 

සිහින් පියලි මතට නැගී නැ‍ටුම් නට නටා...
දුහුල් සිනිඳු පිනි කැට මත දෙපා හෙල හෙලා..
කුමරු සොයා යනවිට වන සිරිය බල බලා..
හිරු කුමරුන් කඳු අතරින් එබෙයි හිනැහිලා...

සින්දුව අහන්න... ඕන්නම් බාගන්න...