රන් තරු මිණි මුතු ආභරණ ඇඳන්...

බිත්තියේ එල්ලා ඇති උෂ්නත්වමාණයේ පහල ඇතිආර්ද්‍රතාමානයේ පෙන්වන අගය ඉතා පහලය. වාතය බොහෝ සෙයින් වියලිය. හිසට දිනපතා තෙල් දැමීමට කම්මැලි කමක්ද වෙයි. විපරීත සිහින බොහෝ පෙනෙන්නට පටන් ගෙන ඇත්තේ ඒ නිසාද? හිස පනාවෙන් පීරා මදක් ඉහලට ගත් සැනෙකින් ආරෝපිත කෙස් පනාව මුණගැසෙන්නට විත් නැවතත් "බල බිඳ දමා හිරු යනවිට අවරගිරෙන්" මෙන් නැවතත් හිස මත පහත් වේ. 

සූක්ෂ්ම උපකරණවලින් මිනිසාගේ හිසවටා ඇති යම් රෂ්මි ප්‍රභා මණ්ඩලයක් නිරීක්ෂණය කල ඉන්දීය විද්වතෙකු හිසට තෙල් දැමූ විට මේ නිරීක්ෂණය කල නොහැකි යයි  කියා ඇත. ස්ථිති විද්‍යුත් ආරෝපණ ස්ථාවර වන්නේ පරිවාරක තුලය. සිහින් තඹපත්‍රයක් යම් මන්ත්‍රයක් හෝ ගාථාවක් කොටා සුරයක් තුලට බහා ශරීරයේ ගැටෙන්නට තබාගන්නේ, භෞතික තත්ව නිසා මේ කැලඹෙන මනස නිරවුල් කරන්නට උදව්වක් වශයෙන්දෝහෝයි නොදනිමි.
------------------------------------------------------------------------------
"හලෝ... ආ..කොහෙද ඉන්නේ?"
"අද පොලට ආවනේ... පොල දවසනේ..."
" ඊයේ හීනෙන් දැක්කනේ..."
"අපොච්චියේ..." ඈ පහත් හඬින් සිනාසෙයි..."මොකක්ද ඉතින් දැක්කේ...?"
" අපි දෙන්නා අර මියුසියම් එක ලඟ බස් හෝල්ට් එකේ, බස් එකක් එනකල් තාප්පෙට පිටදීලා වාඩි වෙලා උන්නානේ...!"
" දෙයියනේ...!!!" පොල මැද්දේ ඈ කෙසේ මෙලෙස සිනාසෙනවාදැයි නොසිතේ...
------------------------------------------------------------------------------
අවුරුදු විසි ගනනකට උඩදී මුණගැසුණු අප, ඉසිඹුවක් ලද විගස හමුවී දොඩමලු වන්නට බොහෝ ප්‍රියකළෙමු. නුසුන් වූ ඒ ආසාවන්, සිරුරෙන් දුරස් වූ මෙකල, උඩුහිත නිසල වූ මොහොතක් බලා මතුපිටට පැමිණියා විය හැක.  මොහොතක් සැඟවී ලොවෙන් මුවාවී දොඩමළුවීමට එකල අපට තුබුණේ සීමා සහිත පරිසරයකි. හඩ්සන් සමරසිංහයන් "රඟහල දැන්......" ගීය රචනා කරන්නට ඇත්තේ අප වැනි අසරණයන්ට මග පෙන්වීමටදෝ යැයි මතක් වෙන විට දැන් නැගෙන්නේ මන්දහාසයකි.
-------------------------------------------------------------------------------
මෙවර නිවාඩුවට ගෙදර ගිය මට, මා එකළ ගුවන් විදිලියෙන් කැසට් පට වලට පිටපත් කරගත් පැරණි ගී ගොන්නක්ම හමුවුණි. එයින් එක් ගීයක මුල් පද කිහිපය කොළයක් මත්තෙහි සටහන් කොට මාවිසින්ම එය කැසට් පටයේ කවරය තුලට රිංගවා සකසා තිබුණි. 

"රන් තරු මිණි මුතු ආභරණ ඇඳන්
අඩ සඳ වත පවසන කොමළ වදන්

ඇස දැක නැත ඔය රුව සමැති ලඳුන්
මට දෙනු මැන මුවරද සුවය නොදුන්.."

අද ඒ කඩදාසිය බොහෝ කහ පැහැ ගැන්වී ඇත්තේය... කාබන් පෑනෙහි අකුරු ඒ මත්තෙහි බොඳව ගොස් ඇති ලෙසකි.... එහෙත්..... ගීයෙහි අරුතත්, ඒ විසින් කුළු ගන්වන අතීත මතකයනුත් සිතෙහි ඇතිකරන ආහ්ලාදය නම් එදා මෙන්මය.

රන් තරු මිණි මුතු ආභරණ ඇඳන්...
අඩ සඳ වත පවසන කොමළ වදන්...
   ඇස දැක නැත ඔය රුව සමැති ලඳුන්...
   මට දෙනු මැන මුවරද සුවය නොදුන්...

පුබුදනට පියුම් පෙතී පරිදි විලේ...
නෙක සොඳුරු දසුන් දෙන උවන දිලේ
   මධු බඳුන් පුරා ලද නිමල සුවේ
   කඳු පෙළින් රිදී දිය විලස සැලේ
        කඳු පෙළින් රිදී දිය විලස සැලේ...

රණ මොණර ‍රැඟුම් ලෙස සිතැඟි හැඟුම්
කොඳ කැකුලට සඳ මෙනී නෙතග බැලුම්
   මිණි බරණ හැඬුම් දෙන අමර පැතුම්
   සඳ කිඳුරු ලියන් ලෙස නටන ‍රැඟුම්
        සඳ කිඳුරු ලියන් ලෙස නටන ‍රැඟුම්...

.